منطقه «گرمی» از كهن ترین مناطق دشت مغان است و آثار تاریخی به دست آمده از آن نشان گر قدمت بالای این شهرستان است. گرمی یكی از شهرستان های مجاور دشت مغان است كه از لحاظ شرایط طبیعی یك منطقه كشاورزی و دام پروری است. صنایع دستی این شهرستان را گلیم بافی و قالی بافی تشكیل می دهند. گر چه صنایع متوسط و بزرگ در این منطقه دارای اهمیت چندانی نیست ولی از نظر صنایع دستی، تولیدات این منطقه قابل اهمیت است. نوعی ورنی یا گلیم ریز فرش نما در روستای اینجلو تولید می شود كه در نوع خود منحصر به فرد بوده و یكی از اصلی ترین تولیدات سنتی گرمی محسوب می شود. شال بافی در اجارود و روستاهای تابعه آن رواج زیادی دارد و هنرمندان این رشته، كالاهای بسیار مرغوبی به بازار مصرف عرضه می دارند. از دیگر صنایع دستی گرمی می توان خورجین و پلاس و شال گردن و بافتن دوزی را نام برد. در سرشماری سال ۱۳۷۵ شهرستان گرمی ۰۶۴/۱۰۴ نفر جمعیت داشت. مردم این شهرستان به زبان تركی صحبت می كنند و مسلمان و شیعه مذهب هستند. مكان های دیدنی و تاریخی شهرستان گرمی را تپه خرمن، منطقه گرمی و گورستان گبر تشكیل می دهند.