این تپه به صورت محوطه كم ارتفاعی است در حدود ۴۹۰ متری شمال شاخ تپه . گاو میش خانه در نزدیكی دامنه شرقی كوه آق داغ قرار دارد و از جنوب و غرب به زمین های كشاورزی و باغ های میوه و از شمال به یك كار خانه شانه سازی و از شرق به زمین های بایر منتهی می شود. تپه گاومیش خانه با ارتفاعی در حدود ۳ متر نسبت به زمین های اطراف ،وسعتی معادل ۱۳۷۵۰ متر مربع را در بر می گیرد. سطوح فوقانی تپه با شیبی ملایم و بدون عارضه خاصی به تدریج به زمین های پیرامون ختم می شود. در محدوده شمالی و شرقی تپه چند توده زباله ساختمانی دیده می شود. در دامنه جنوبی آثار كاوش های غیر مجاز به شكل گودال های كوچك و بزرگ هویداست. در سطح تپه و تقریبا در قسمت میانی آن به رد شخم تراكتور به صورت مسیری با عرض بیش از ۱۰ متر و با امتداد شمال شرقی به جنوب غربی بر می خوریم. در میان سطوح زیر و رو شده قطعات سفالی و آثار استخوان های انسانی به صورت تكه های جمجمه و … جلب نظر می كند. غیر از این ها یك قطعه سنگ ساب بزرگ قرمز رنگ در میان شیارهای ناشی از شخم زدگی به دست آمد.
سفال
مهم ترین آثار منقول تپه گاومیش خانه تكه سفال های آن هستند. این قطعات عمدتا شامل سفال های قرمز ساده و منقوش و اقلام نخودی رنگ بوده و به طور كلی به انواع نیمه خشن و ظریف و شاموت كاه تقسیم می شوند. شكل ظروف سفالی عبارتند از كاسه های كوچك و بزرگ با بدنه های نازك و ضخیم وگاهی دارای زاویه در قسمت شكم. نمونه های منقوش دارای طرح های سیاه رنگ بر زمینه قرمز و به شكل خطوط مواج ، موازی و نوارهای ضخیم بر قسمت لبه و بدنه ظرف هستند. این نقوش در برخی ظروف جداره داخلی ظرف را نیز در بر می گیرد. از لحاظ ساخت ،قطعات دست ساز و چرخ ساز را در میان بقایا می توان شناسایی كرد. هم چنین از نظر پخت ،غالب تكه سفال های جمع آوری شدخه دارای پخت كامل بوده و نمونه سفال های با پخت ناقص كم شمارند . مدارك سفالی تپه گاومیش خانه از وجود یك فرهنگ پیش از تاریخی در منطقه یوسف آباد حكایت دارد. قدمت این فرهنگ به هزاره های ششم و پنجم قبل از میلاد باز می گردد. مجموعه شواهد موجود بررسی دقیق تر تپه گاومیش خانه را جهت تعیین حریم و شناسایی جایگاه آن در گاهنگاری دوران پیش از تاریخ فلات مركزی ایران ایجاب می كند.
