از مراسم كهن ایرانیان در نوروز رسم آب پاشی به یكدیگر و یا آب تنی و شست و شوی خود با آب بوده است…
از مراسم كهن ایرانیان در نوروز رسم آب پاشی به یكدیگر و یا آب تنی و شست و شوی خود با آب بوده است.بیرونی در پیدایی رسم آب پاشی در میان ایرانیان انگیزه های گوناگونی را یاد كرده است.مثلا می نویسد، چون تن انسان در زمستان به كثافات آتش، یعنی دود و خاكستر آلوده می شود، مردم با آب پاشی به خود و یا آب تنی این كثافات را از خود دور و خود را تطهیر و پاكیزه می كنند. همچنین در سبب شست و شوی تن یا آب پاشیدن به یكدیگر می نویسد:
«چون در عهد پادشاهی جم هیچ جانوری نمرد و به طوری رو به فزونی گذاشتند كه فراخنای زمین با همه پهنایی كه داشت بدل به تنگنا شد، خداوند آن وقت زمین را سه برابر كرد و ایشان را امر نمود كه با آب غسل نمایند تا از هر گناهی پاك شوند و هر سال برای اینكه آفات را از ایشان دور كند این كار را تكرار نمایند.»
امروزه رسم كهن اب تنی و آب پاشی در نوروز كمتر در ایران معمول است، لیكن بقایای آن را در آیین های مربوط به جشن چهار شنبه سوری در برخی از جامعه ها و فرهنگ های ایران می توان دید .رسم آب فشانی در نوروز هنوز میان گروهی از مردم سرزمین های همسایه ایران از جمله شیعیان پاكستان رایج است.
مثلا در آداب تحویل سال میان برخی از مردم چنین رسم است : «در موقع تحویل سال تمام افراد خانواده دور هم جمع می شوند ، در وسطشان كاسه ای پر از آب روی سینی بزرگی قرار می دهند. در آب عطر و گل های محمدی و گلاب میریزند و بزرگ خانواده دعای تحویل سال را می خواند و سایرین در خواندن این دعا از او پیروی می كنند این عمل ۳۶۵ بار تكرار می شود و پس از خواندن اوراد، شخص مزبور درود گویان آب كاسه را به وسیله انگشتان دست بر روی همه افراد موجود می پاشد و بقیه را در گوشه ای از حیاط می ریزد. این تشریفات نزد همه علاقمندان به نوروز سرچشمه یمن و سعادت محسوب می گردد.
