گلیم نوعی فرش بدون پرز است كه با درگیری تار و پود و تزئینات زیاد بافته می شود. نقوش در گلیم با عبور دادن پرزهای رنگی از بین تارها نقش می بندد. این نقوش غالباً به صورت هندسی و انتزاعی با الهام از طبیعت و شرایط اقلیمی و جغرافیایی پیرامون هنرمند بافته می شود. گلیم انواع مختلف داشته و به نام های گلیم ساده ( دو رو ) ، سوماك (یك رو ) ، سوزنی و… شناخته می شود
. ماده اولیه مصرفی در گلیم بافی عمدتاً نخ پشمی و نخ پنبه ای است كه معمولاً از نخ پنبه ای برای تار و از نخ پشمی برای پود گلیم استفاده می شود. گاهاً در مواردی برای تار گلیم از نخ پشمی توأم با موی بز استفاده می گردد.از مهمترین ابزارهای مورد استفاده در رشته گلیم بافی می توان به دار (افقی یا عمودی) ، قیچی، شانه ،كارد (پاكی) و گُله(كوجی) اشاره نمود.
مراحل بافت و چله كشی گلیم همانند قالی است .شیوه بافت به دو صورت ساده و پیچ ( وَرنی) می باشد. در بافت ساده، پود به صورت زیر و رو قرار گرفته و نقش را ایجاد می كند اما در بافت سوزنی كه بیشتر در منطقه نهبندان و قائنات خراسان جنوبی رواج دارد ، خامه با پیچش بر دور تارها نقش را ایجاد می كند. از این نوع بافت بیشتر جهت تولید بافته های كوچك و ظریف نظیر هَمیان، توبره ، نَمكدان و سفره آردی استفاده می شود.گلیم بافی در تمامی شهرستانهای استان خراسان جنوبی رایج بوده ودرحال حاضر نیز به صورت پراكنده وبه تعداد پایین تولید می گردد.
