خانه تاریخی عطایی واقع در روستای نوغاب شهرستان درمیان به اواخر دوران قاجاریه و اوایل پهلوی تعلق دارد.
با توجه به تكنولوژی معماری به كار رفته در بنا و همچنین مواد و مصالح استفاده شده در آن و در نظر گرفتن المانهای معماری موجود در آن مانند استفاده از آجرهای مهری و نقوش موجود بر روی آنها میتوان قدمت این بنا را ، اواخر دوره قاجاریه و اوایل پهلوی معرفی نمود .
از بیرون و در نمای عمومی ، این بنا دارای دو سر در مجزا از هم میباشد كه فرد را به دو فضای مجزا اما كاملا مرتبط با هم هدایت میكند كه هر دو آنها در مجاورت هم و در سمت جنوب بنا قرار گرفته است و هردو دارای تزئیناتی كاملا مشابه و آجری هستند كه در آنها از آجر های قالبی استفاده شده است . در سردرهای ورودی این بنا از قوس مازه ای استفاده شده است كه با كمی تو رفتگی و عقب نشینی نسبت به معبر،درب ورودی در آنها تعبیه شده است؛ یكی از ورودی ها به طور مستقیم به فضای اندرونی باز میشود و دیگری به یك راهرو باز میشود كه فضایی است میان اندرونی و بیرونی نی بنا .
توصیف معماری این بنا را از دربی كه مشترك است بین اندرونی و بیرونی بنا آغاز می كنیم كه سمت راست ، اندرونی و در سمت چپ بیرنی بنا واقع شده است كه پس از عبور از آن به حیاط بنا میرسیم كه در وسط آن چهار باغچه كاملا قرینه تعبیه شده است و دور تا دور بنا نیز باز شوهایی وجود دارد به فضاهای متعدد و مختلف ,در قسمت جنوب شرقی این حیاط دو باز شو وجود دارد كه اولی به انباری و دیگری به یك اتاق با پوشش منحنی باز میشود و در مجاورت آن دالان یا راهرویی وجود دارد كه در انتهای آن سرویس بهداشتی ( توالت ) و راه پله پشت بام قرار گرفته است ؛ در ضلع مجاور یعنی در غرب بنا فضای آشپزخانه قرار گرفته كه خود متشكل از دو فضای مرتبط با هم است كه فضای اول برای پخت و پز و دیگری بیشتر به عنوان انبار كاربرد دارد . پوشش ها در این قسمت از بنا به صورت منحنی و از نوع كجاوه است , بر اساس گفته ساكنین از این مطبخ برای پخت و پز در مناسبت های مذهبی و … استفاده میكنند و به گونه ای خرج داده میشود كه همه اهالی روستا در آن شركت میكنند.درهمین فضا و در سمت شمالی اتاق یك فضای كه در گذشته احتمالا كاربری (فر) امروزی را داشته است و گمان میرود برای اینگونه پخت و پز ها استفاده میشده است با پوشش منحنی دیده میشود كه در زیر آن نیز محلی برای گرم كردن آن و روشن كردن آتش تعبیه شده است.
