یكی ازآثار كهن وباستانی بسیار ارزشمند و با شكوهِ بازمانده از حكومت{مانناییها mannaeans} در مهاباد كه با گذشت هزاران سال همچنان استوار و پا بر جاست،آتشكده ی كهن و خاموش برده كنته می باشد.محوطه باستانی برده كنته در فاصله ی حدود ۶ تا ۷ كیلومتری شمال شهر مهاباد بر سر راه مهاباد به ارومیه و در نزدیكی روستای یوسفكند واقع شده است. بنای برده كنته بر دشت و ویرانه های (شارویران « sharwiran » شهر ویران) می نگرد و در پنج كیلومتری سمت راست روستای دریاز} یا دریاس قرار گرفته كه بطلمیوس یونانی نیز از آن با نام داریوسا (daryusa)به عنوان یكی از شهر های ماد یاد كرده است و نیز مشرف بر دخمه و آرامگاه ماننایی- مادی فقره قا (faqraqa) می باشد . آتشكده ی برده كنته محوطه ای است سنگی با پله های سنگی بیشمار كنده شده به دور آن. این محوطه ی باستانی مربوط به هزاره قبل از میلاد میباشد، یعنی روزگار شكوه و قدرت مانناییها در این منطقه. تا كنون هیچ نوشته ای یافته نشده كه بر ما معلوم دارد نام اصلی این بنا چه بوده است.ساكنان شهرویران این بنا را برده كنته می خوانند كه اشارتی است به قداست سنگ در باورهای مردمان این سرزمین برده كنته لغت مركب كردی است متشكل از سه كلمه برد (bard) به معنای سنگ و كن(kon) به معنای حفره و گودال و سوراخ و تَه پسوند داشتن كه در مجموع معنای سنگ حفره دار را می‌دهد كه طبیعتاً اسم بی مسمایی نیست. البته كن در زبان كردی میتواند معنای دیگری هم داشته باشد،شاید كُن (kun) به معنای كهن و دیرین باشد یعنی اینكه برده كنته دو معنی میتواند داشته باشد:اول سنگ حفره دار و سوراخ و دیگر سنگ كهن و دیرین. این بنا از جمله مكانهای بزرگ ومقدس شهر باستانی داریوسا یا شهرویران كنونی بوده و برای مردم و ساكنین این شهرمكانی بسیارمورد احترام و مقدس بوده است و همواره درآنجا مراسمات ویژه و آیینی خویش را برگزار می كرده اند.