از آن زمان كه بشر توانست صدا را درك نماید تفكر و اندیشه موسیقیایی او نیز به موازات ضرورتها ،ابزار و آلات مخصوص به خود را خلق نمود . با نگرشی اجمالی بر كتب تاریخی می توانیم به این نتیجه دست یابیم كه اكثریت سازهای ساخته شده توسط پشتیبان چه از لحاظ ساختار صنعتی و چه از نظر ساختار صدایی نشات گرفته از ذهنیت ،تفكر و فرهنگ مردم آن اقلیم بوده است . طی كاوشها و حفاریهای انجام شده در مناطق باستانی ایران ،سازهای یافت شده كه ،با تامل در ساختمان آن می توان به این نتیجه دست یافت كه بشر در ابتدا با دخل و تصرف در طبیعت پیرامون خود ،توانسته سازهایی در خور تفكر و ذهنیت خود بسازد . در این مرحله از تاریخ سازهایی به وجود آمده غالبا از سنگ ،چوب،استخوان انسان یا حیوانات ، شاخ چهار پایان و پوسته سخت تنان دریایی بوده است . با پژوهشهای انجام شده در این سازها توسط باستان شناسان ،مشخص گردیده كه مواد تشكیل دهنده هر ساز رابطه مستقیمی با اقلیم و شرایط آب و هوایی منطقه دارد یعنی سازهای یافت شده در مناطق نزدیك به دریا بیشتر از پوست سخت تنان و در مناطق كوهستانی بیشتر سازها از شاخ چهار پایان و در مناطق پست و هموار سازها از چوب ساخته می شده است . در نتیجه در مواد تشكیل دهنده سازها در سرزمین های مختلف باعث ایجاد صداهایی متفاوت در سازهای هر منطقه گردیده كه امروزه این امر را در موسیقی محلی ایران مشاهده می كنیم . به عنوان مثال جنس سازهای شمالی ایران تفاوت عمده ای با ساز های غرب ایران دارد .