شهرستان دورود، ۱۳۲۶ كیلومترمربع وسعت دارد. این شهرستان از شمال با شهرستان بروجرد و شهرستان سربند، از شرق با شهرستان ازنا، از جنوب با شهرستان الیگودرز و از غرب با شهرستان خرم آباد همسایه است. این شهرستان دوست‌داشتنی، در دامنه رشته كوه باباهور زاگرس و در كنار اشترانكوه جا خوش كرده است.
دورود، سومین شهر پرجمعیت استان لرستان پس از خرم آباد و بروجرد است. فاصله آن با شهر خرم‌آباد، ۸۶ كیلومتر است و قرار گرفتن آن در مسیر خرم‌آباد به اصفهان، منجر به افزایش تردد گردشگران از این شهر شده است.
برخی تاریخ شناسان، قدمت شهرستان دورود را ۱۳۰ ساله می‌دانند، اما شواهد نشان می‌دهد قدمت سكونت انسان در این شهر به ۵ هزار سال پیش و دوران قبل از اسلام برمی‌گردد. زیرا بخشی از این شهر زیبا و خوش آب‌وهوا در دشت سیلاخور با تاریخی كهن، بنا شده است. آثاری چون تپه باباشاه و تپه دورود، واقع در این شهر هم، یادگاری از دوران پیش از اسلام هستند. حتی حفاری‌های تاریخی انجام شده در شهر دورود، منجر به پیدایش روستاهایی با قدمتی بیش از ۷۰۰۰ سال، در این شهر شده است.
در زمان قاجار، این شهر بین‌النهرین نامیده می‌شد. در دوره پهلوی، آن را بحرین نامیدند و از دوره پهلوی دوم نام دورود، بر روی آن گذاشته شد. این شهرستان تا سال ۱۳۶۸ بخشی از شهرستان‌های بروجرد و الیگودرز بود. قسمت سیلاخور بخشی از بروجرد و قسمت مركزی و شرقی بخشی از الیگودرز است.
فرهنگ‌و‌آداب رسوم دورود:
مردم مهربان و مهمان‌نواز دورود، گنجینه‌ای از فرهنگ دیرینه و غنی لرستان دارند. مردم این شهر به زبان لُری، در سه گویش لری سیلاخوری، لری بختیاری و لری خرم‌آبادی صحبت می‌كنند و مذهبشان شیعه است. جالب است بدانید، دورود به‌واسطه موقعیت جغرافیایی‌اش، جداكننده دو قوم لری و بختیاری است. روستا‌های غربی شهرستان دورود ، متشكل از طوایف لرستانی و روستا‌های سایر مناطق این شهرستان محل سكونت طوایف بختیاری است.
طوایف بختیاری از شاخه میوند و آستركی هستند و طوایف لرستانی هم ایل باجلوند، مردم فیلی و ایل سگوند را شامل می‌شوند. البته اقوام و طوایفی كه در دورود زندگی می‌كنند، وحدت و یكپارچگی زیادی دارند و همین‌امر این دیار را تبدیل به دوست‌داشتنی‌ترین خطه ایران كرده است.