مهدیشهر

پیشینه تاریخی:

سابقه تاریخی این شهر به پیش از اسلام و حتی زمان سلسله های پیشدادی می رسد.در شاهنامه فردوسی از سنگسر كه همان سگسر یا سگسار باشند سخن رفته است. در روایات ملی و حماسه های ایران نیز از سگسر و سكساران یاد شده است. همچنین به سگساران در چندین جا از شاهنامه فردوسی اشاره شده است . از جمله رای زدن تورانیان از جنگ ایران : در فرهنگ شاهنامه ذیل كلمه سگسار آمده است « از مرز و بوهای كه داهیان در آن جای گرفتند» و راجع به داهیان در ذیل كلمه سكزی می خوانیم « … داه گروهی بودند از آرین كه در دشت خوارزم جای گرفتند و پس از آن در كنار جنوبی دریای خزر جایگیر شدند. از … آنان مردم بستوه آمدند. پادشاه ایران گروه داه را پراكنده ساخت . یكدسته از آنان را به زابلستان كوچانید و آنان را سكزی خواندند… و دشت خوارزم داهستان نامیده شد كه مخفف آن دهستان است و اكنون به دهستان معروف است و یكدسته از گروه داه را در زمینی جای دادند در طبرستان …». به این ترتیب می توان گفت سنگسر كه در نواحی جنوبی دریای خزر قرار دارد جزئی از سگسار باستانی است و سنگسری ها از بازماندگان داهیان و با مردم سیستان ( سجستان ) و خوارزمیان قدیم از یك نژاد می باشند.

ویژگی های جغرافیایی:

این شهرستان از سمت جنوب به شهرستان سمنان، از سمت شمال به شهرستان ساری (مازندران)، از سمت مغرب به شهرستان فیروزكوه (تهران ) و از سمت مشرق به شهرستان دامغان محدود گشته است . ناحیه سنگسر تا قبل از شهریور ۱۳۲۰ دارای فرمانداری نظامی بود كه دودانگه و چهاردانگه و نقاط دیگری از شهرستان ساری جزء آن بوده است . یادآوری می شود كه در فرهنگ جغرافیایی ایران كه درسال ۱۳۲۹ چاپ شده است این ناحیه با حدود و مشخصات فعلی به عنوان بخش سنگسر آمده است . این ناحیه در مرداد ۱۳۸۶ به شهرستان ارتقاء یافت. جمعیت شهرستان مهدی شهر طبق سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۸۵ برابر با ۳۶۸۷۵ نفر بوده است . مساحت شهرستان مهدیشهر سنگسر در حدود ۱۱۰۰ كیلومتر مربع می باشد. محیط شهر ۱۳۹ كیلومتر است. مهدیشهر در ۱۶ كیلومتری شمال سمنان قرار دارد. شهر زیبا و خنك شهمیرزاد كه از جمله شهرهای شهرستان مهدیشهر است كه در تابستان هر سال هزاران گردشگر رو به دیدن مناظر زیبا و درختان سر به فلك كشیده این شهر می كشاند. در این منطقه معادن متعددی وجود دارد كه از جمله معادن سنگ ساختمانی ، لاشه ،خاك نسوز ، كواتزیت ، دولومیت ، آهن ، سرب ، گچ آهك سفید ، سنگ شیشه ، معدن سیلیس و … را می توان نام برد. این شهرستان را باید منطقه ای كاملا كوهستانی بحساب آورد كه در جنوب رشته كوه البرز واقع گردیده و كوهای آن عبارت است از در سمت غرب كوههای : اسپی لت (سفید لت) گل رودبار و آسب نو(آسمان لو ) كه با ارتفاع ۳۳۰۸ متر مهم ترین آنهاست و در ۱۱ كیلومری سنگسر قرار دارد در سمت جنوب غربی كوههای : مهراب ،سفید آب ،كلیاب ، كچ و بستانه (۲۱۶۰متر) در شمال غربی كوههای : دربند ، نهرد، مرغك ، سیاه دره ، شیرقلعه ، بشم و نیز گردنه بشم در ۱۵ كیلومتری و گردنه چاشم در ۱۴ كیلومتری در شمال كوههای شیخ رضا ، سیاه كوه و همچنین بلندترین قله ی این شهرستان ، نیزوای چاشم است كه با ارتفاع ۳۸۱۰ متر در شمال شهرستان مهدی شهر خودنمایی می كند. از نظر توپوگرافی این منطقه كاملا كوهستانی است و دارای پوشش گیاهی از جمله : گز، تاغ ، كنار، كور، سمر ، كرت ، كوهنك و بنه ، خارشتر ،اسپند، سریش ، ارس ، كاروانكش شور و چرخك است . از شهر شهمیرزاد به طرف حاشیه شمالی ، پوشش به صورت درختان سوزنی برگ ، به ویژه ارس ، سرو درختچه زرشك نمایان می شود. در منطقه شهمیرزاد گیاهان خودرو شامل گون ، درمنه ، گیاهان تیره گندمیان ، نعناییان و تیغ های كنگر مانند اسپند ، گل قاصدك ، بومادران ، كاسنی ، گزنه و گل سرخ وحشی (نسترن ) به وفور دیده میشود.مهم ترین محصولات این شهرستان عبارتند از : غلات (گندم و جو ) علوفه (یونجه و اسپرس) گردو و آلو در شهمیرزاد و انار ، انگور و زرد آلو در درجزین ، جانوران و پرندگان این شهرستان عبارت اند از : بزكوهی ، آهو، قوچ ، میش ، پلنگ ، یوزپلنگ ، روباه ، خرس ، گراز ، كفتار ، گربه وحشی ،گرگ ، شغال ، خرگوش ،كبك ، عقاب ، شاهین ، بادخور ، قمری ، تیهو ، فاخته ، بلبل ، قرقاول …