میاندوآب در گذر زمان بارها به عنوان پایتخت ملل و دول مختلف از جمله پانصد سال پایتخت قوم بومی و ملل مانناها بوده و در گذر زمان مركز اقتصادی مادها و پایتخت آتروپاتگان، پایتخت زمستانی پادشاهان ایلخانیان (هلاكوخان) و هم چنین مركز شغلی اقتصادی اعراب مسلمان بوده است و همین امر نشانگر تاریخ غنی این منطقه می باشد. در طول تاریخ همواره آثاری از گذشتگان در نقاط مختلف میاندوآب یافت شده كه اكنون در موزه این شهر نگهداری می شوند تا تاریخ و تمدن میاندوآب را به تصویر بكشند، آثاری كه تنها گوشه ای از تاریخ این منطقه را نشان می دهد. هر یك از این اشیایی كه در موزه نگهداری می شوند در عین بی زبانی به هزار زبان سخن می گویند زیرا اسناد معتبری از هنر، فرهنگ و تاریخ را ارائه می دهند.
موزه میاندوآب یكی از قدیمی ترین موزه های آذربایجان غربی است كه در سال ۱۳۴۶ افتتاح شده و به عنوان یك گنجینه باستان شناسی به تحولات منطقه از هزاره پنجم میلاد (هشت هزار سال پیش) تا دوره قاجار می پردازد. این موزه كه ساختمان جدید آن در سال ۱۳۸۳ تجدید بنا شده در محل پارك معلم در مركز شهر واقع شده و در آن بیش از ۲۲۹ قطعه از اشیاء تاریخی و باستانی از جنس سنگ های اپسیدن، سفال، شیشه، فلز، قرآن و نسخ خطی، استخوان، مفرغ، ریتون ها، سكه های دوران باستان، هخامنشی و ساسانیان و زیورآلات نگهداری می شوند. سكه های قدیمی موجود در این موزه از جنس طلا، نقره و مس است كه برای سهولت در انجام مبادلات از دوره هخامنشیان ضرب گردیده اند. ظروف سفالی شامل ظروف هزاره سوم، چهارم، پنجم و ششم قبل از میلاد هستند كه از مناطق جلبر اسماعیل آباد، تپه جلبر، تپه گیان و ... بدست آمده این ظروف همچنین با نقوش متعددی از قبیل بز كوهی، خورشید كوه و ...تزئین شده اند. همانطور كه ذكر شد كتابهای خطی و قلمدانها نیز جزیی از آثار این مجموعه هستند. سنگ اپسیدن اثر جالب توجه این موزه است. اپسیدین سنگ سیاه رنگی است كه در مناطق كوهستانی به وفور یافت میشود كه از آن برای بریدن و پاره كردن در كارهای روزمره استفاده میشده است.
موقعیت مكانی
این موزه در خیابان امام خیمینی میاندوآب، داخل پارك معلم قرار گرفته است.
