آب انبار كوشه بردسكن مربوط به اواخر دوره قاجار است و در شهرستان بردسكن، بخش شهرآباد، دهستان شهرآباد روستای كوشه واقع شده است. این مكان در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۶۵۰ به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.این بنا در ۱۲ كیلومتری جنوب شهرستان بردسكن و در روستای كوشه قرار گرفته است. با عنایت به اعتقادات مردم كوشه این آب انبار در اواخر دوره قاجار به همت مردی خیر به نام محمد غلامی ثانی بنا شده و معمار آن استاد كربلایی نصرالله معمار شهر آبادی بوده است. آب انبار كوشه بردسكن از خشت پخته ساخته شده و باد گیر زیبای آن بر فراز بنا چون نگینی می درخشد.
شهرستان بردسكن، با پهنه ای حدود ۸۰۰۰ كیلومتر مربع، در باختر خراسان، در دامنه جنوب كوه سرخ وكوه میش قرار دارد. این شهرستان از سوی شمال به شهرستان سبزوار، از باختر به استان سمنان، از خاور به شهرستان كاشمر و از جنوب به شهرستان طبس محدود است. مهم‌ترین كوه‌های این شهرستان، كوه سرخ و كوه میش هستند. در بخش باختری كوه سرخ، ستیغ آتشفشانی وجود دارد كه در دامنه آن آب گرم جاری است. رود مهمی در این ناحیه وجود ندارد و بیش تر رودها فصلی اند و آب آن از كاریز و چاه تأمین می شود. این شهرستان در دشت قرار دارد و آب و هوای آن به دلیل وجود كوه ها و نیز قرار داشتن در كناره كویر، متغییر بوده و دارای بخش های سردسیری مرطوب و بخش های گرم و خشك است. هوای روستاهایی كه در شمال و خاور شهرستان قرار دارند معتدل و آبادی هایی كه در باختر آن قرار گرفته اند و نزدیك كویر هستند، گرم و خشك است.
نام برداسكن در گذشته به گونه «بردشكن» نگاشته می شده است. بردسكن از دو پاره «برد» به معنی سرما و «سكن» به معنی ساكن، اسكان، آرامش، باشنده گان و اهل خانه تشكیل شده است. بنابراین شاید برداسكن یا بردسكن، سرزمینی است با زمستان های سرد و خشك، اما دارای آرامش، كه مردم در آن ساكن شده اند.
