گفتیم در تعریف بین المللی «كوله پشت گردی»، مسافر دل به جاده می زند با این نیت كه چند وقتی – چند هفته یا حتی چند ماه – از شهر و دیارش دور باشد. نه اینكه در ایران نمی شود عازم چنین سفری شد اما برای ما و شمایی كه یا دانشجوییم یا جایی مشغول به كار، سفر چند هفته ای مساوی است با افتادن از كار و زندگی.
پس برای اجرای عملیات «بَك پكِری» با ظرفیت محدود، به محض اینكه یكی دو روز فرصت پیدا كردید، نقشه استان محل سكونتتان و چند استان مجاورش را بجورید، شهرتان را روش علامت بزنید و درباره دیدنی های دور و بر آن یا شهرهای نزدیك كه برای رسیدن بهشان نباید راه زیادی بروید، هر چقدر می توانید اطلاعات جمع كنید.
هر چقدر اطلاعاتتان دقیق تر باشد، سفر بهتری خواهید داشت. پیشنهادهای اینجای ما، فقط هفت پیشنهاد ساده است برای یك «كوله پشت گردی» جمع و جور. مطمئنا بزرگترها و كتاب های راهنمای كتابخانه های شهرتان بهترین منبع برای پیدا كردن دیدنی هایی هستند كه برای حظ بردن ازشان می توانید «كوله» به پشت راهی شوید.
چابهار
سیستان و بلوچستان / جنوب شرقی استان
چابهار فرصت دیدن طلوع و غروب خورشید در ساحل دریای عمان را به شما می دهد، آن هم وقتی تركیب آفتاب با نور كشتی هایی كه در اسكله پهلو گرفته اند، چشم را جادو می كند. برای یك بار هم كه شده، دیدن اسكله های صیادی تیس و رمین را تجربه كنید تا تصویر شاه میگوهایی كه توی تور ماهیگیرها بالا و پایین می روند برای همیشه در خاطرتان بماند. تنها بندر اقیانوسی كشور (اقیانوس هند) یك ساحل صخره ای باشكوه هم دارد. ساحلی پر از لاك پشت و انواع خرچنگ. مسیر شرق چابهار را كه بگیرید، در جاده چابهار به خلیج گواتر، سمت شمال جاده، كوه های مریخی منتظر شماست.
با دیدن كوه ها شك نكنید كه میخكوب می شوید، اگر یادتان باشد كه سمت راستتان دریاست و سمت چپ تان كوه هایی كه شبیه پستی و بلندی هایی هستند كه همیشه ماهواره ها از كره ماه نشانمان داده اند. كوه هایی با رنگ عجیب طوسی – سفید بعد از حیرت از دیدن مناظر طبیعی، دیدن قلعه پرتغالی ها را هم از دست ندهید. خوشمزه ترین خوردنی چابهار هم ماهی و میگو كبابی های دم ساحل است.
تربت جام
خراسان / جنوب شرقی مشهد
تربت جام یك شهر خیلی قدیمی در استان خراسان است. اگر دوست دارید آوای دو تار به گوشتان زخمه بزند، با سكوت گوشه و كنار شهر را بچرخید تا جایی، كسی راضی شود برایتان دوتار بزند. دوتاری كه انگار نواختنش توی خون تربت جامی هاست و كوچك و بزرگ می دانند چطور باید بنوازندش. تربت جام محل زندگی سه قوم مختلف است؛ تركمن ها، اعراب و بلوچ ها. اقوامی كه دیدن هر كدامشان نصیبتان شود. باید با همه فكر و ذكرتان، آداب و رسومشان را به خاطر بسپارید. شاید شانس بیاورید و به یك عروسی یا جشن هم دعوت شوید.
آن وقت باید همه هوش و حواستان را خرج نگاه كردن به مراسم شاد اهالی تربت جام كنید. نمایش های آیینی تربت جامی ها و لباس های سنتی شان بهترین سوژه برای دوربین شماست.
ابهر
زنجان/ 230 كیلومتری غرب تهران
برای رسیدن به دومین شهر بزرگ استان زنجان، باید از شهر زنجان بگذرید و 85 كیلومتر از جنوب شرقی اش دور شوی؛ ابهر كه قدیم ترها به آن «اهر» و مردم محلی به آن «اَبَر» می گویند. شهری كه نامش از آسیاب هایی آمده كه آب «ابهرود» آنها را می چرخاند. ابهر آنقدر خوش آب و هواست كه قدم زدن در حاشیه باغ های انگور و گلابی اش می تواند همه خستگی شهرنشینی تان را در كند.
دیدنی ترین بنای تاریخی ابهر، جز مسجد جامع ابهر و مسجد جامع قروه بخش سلطانیه است؛ حد فاصل ابهر و زنجان. دیدن ارگ سلطنتی سلطانیه و گنبد آن می تواند به تنهایی هوش از سرتان ببرد. در سلطانیه می توانید قدیمی ترین گنبد دو پوسته ایران، كه به رنگ آبی در زمانایلخانیان ساخته شده و بعد از گنبدهای سانتاماریا دلفیوره و ایاصوفیه، سومین گنبد بزرگ دنیاست را از نزدیك ببینید.
ماهان
كرمان/ 35 كیلومتری جنوب شرقی شهر كرمان
برای كرمانی ها، ماهان یك ییلاق تمام عیار است.اگر دلتان سفر بهاره سبز و خنك می خواهد. از جاده جنوب شرقی كرمان مستقیم حركت كنید تا به ماهانه برسید. شهری در دامنه كوه های جوپار و پلوار. یك ییلاق خوش آب و هوا كه قجری ها به راحتی از كنارش نگذشتند و عمارت باشكوه «باغ شاهزاده» (به قول خودشان «شازده») را در آن ساختند.
باغی كه جزء 10 باغ منحصر به فرد دنیا ثبت ملی شده و اگر بخواهید یك دل سیر تماشایش كنید. باید یك روز و نیم وقت بگذارید تا زیبایی همه گوشه و كنارهای باغ نصیب چشم هایتان شود. مقبره شاه نعمت الله ولی از زمان صفویه و خانه شترگلو. مهمترین بناهای تاریخی ماهان هستند كه یك بار دیدنشان باید جزء برنامه سفرتان باشد. الان كه نه. ولی اگر در پاییز به ماهان رفتید، حتما سراغ انار و انگورش را از اهالی شهر بگیرید و دست خالی از آنجا بیرون نزنید.
فومن، صومعه سرا
استان گیلان/ غرب و شمال غربی رشت
هر كجای استان گیلان كه هستید، اگر خودتان را به رشت برسانید و از خیر دیدن شهرنشینی اهالی مركز بگذرید و به سمت غرب و شمال غربی اش حركت كنید. به دو شهر فومن و صومعه سرا می رسید كه با هم همسایه اند و بهتر است دیدن هیچ كدامشان را از دست ندهید. فومن از شمال به صومعه سرا و از شمال غرب به ماسال منتهی می شود.
فومن را به خاطر قدمتش – كه به دوره پیش از اسلام می رسد – و مجسمه های زیادش – كه آن را به شهر مجسمه ها معروف كرده – ببینید و چشیدن طعم بی نظیر كحلوچه های داغ داغ فومن را از دست ندهید. راهتان را به شمال غربی فومن كج كنید، به صومعه سرا می رسید. صومعه سرا می رسید. صومعه سرا شهر «سردار جنگل» یعنی همان میرزا كوچك خان جنگلی است. دیدن پل خشتی بزرگ و كوچك كه محل درگیری های اهالی نهضت جنگل بوده و مناره آجری گسكر، قدمت شهر را جلوی چشمتان می آورد.
سی سخت
كهكیلویه و بویراحمد / 25 كیلومتری شمال غربی یاسوج
استان كهكیلویه و بویراحمد به طبیعت كوهستانی، قله های بلند، دامنه های پرشیب و مردمان كوه نشین و پرغرورش شناخته می شود. استانی كه شهرهایش روی دامنه های سرد و سخت زاگرس ساخته شده اند. «سی سخت» یكی از همین شهرهاست. در دامنه كوه دنا. اگر هوس دیدن چشمه های جوشان، دریاچه های پرآب و طبیعت بكر كوهستانی كه سرخی لاله های وحشی و گل های زرد كوهی رنگ رنگش كرده به سرتان زده، توی نقشه «سی سخت» را پیدا كنید . راهی دیدنش شوید.
دریاچه كوه گل، چشمه میشی، تنگه نول، آبشار و غار نول، جنگل های بكر بلوط كه دامنه دنا و كوه های اطراف سی سخت را سبز كرده اند، قلم كوه و خلاصه هر معجزه ای كه تركیب خاك با آب برف های جاری شده از كوه های زاگرس می تواند بیافریند، دیدنی های سی سخت و اطرافش هستند. مردم سی سخت به زبان لری حرف می زنندو اگر شانس بیاورید در مسیرهای پیاده روی تان روی دامنه كوه ها می توانید چادرهای عشایر را ببینید و حتی با اهالی اش معاشرت كنید.
چغادك، بندر ریگ
بوشهر/ 15 كیلومتری بوشهر
از بوشهر، راه جاده شیراز را كه بگیرید و 15 كیلومتر از مركز استان دور شوید، به چغادك می رسید. یك شهر كوچك كه در جنگ اول، وقتی انگلیسی ها به ایران هجوم آوردند، غضنفرالسلطنه برازجانی و یارانش سنگربندی اش كردندتا بتوانند جلوی انگلیسی ها مقاومت كنند.
چغادك با آن گرما و شرجی اش حال شما را به یاد مردانی كه روزگاری دور مرزهای ایران زمین را سر جایش نگه داشتند، خوش می كند حتی اگر جاذبه ای برای دیدن نداشته باشد. بندر ریگ اما از بوشهر خیلی دورتر است. باید 150 كیلومتر به سمت شمال بروید تا به آنجا برسید. بندر ریگ بندر جمع و جوری است كه زمان صفویه آبادشده. درخت های كُنار خاص ترین دیدنی طبیعی بندر ریگ است.
در این بندر از كشتی های بزرگ خبری نیست اما لنج های كوچك وقتی كنار بندر پهلو می گیرند خود زندگی اند. غرق شدن در آرامش و هوای شرجی بندر وقتی روی ساحل سنگی اش ایستاده اید می تواندبیشتر از چند ساعت همه دغدغه های ریز و درشت روزمره تان را به فراموشی بسپارد.
