دهستان چاه ورز و نخل دوسر مشهورش

دهستان چاه ورز از توابع بخش چاه‌ورز در شهرستان لامرد استان فارس ایران است؛ و مركز آن روستای چاه‌ورز می‌باشد. دهستان چاه‌ورز در سال ۱۳۷۲ تأسیس شد. مركز این دهستان روستای چاه‌ورز حدود ۳۵۰ كیلومتر با شیراز فاصله دارد و در ۴۸۶ متری از سطح دریا و در منطقهٔ كوهستانی زاگرس جنوبی واقع شده و آب‌وهوای آن گرمسیر و مالاریائی است.شغل مردم در این دهستان زراعت و گله داری است. اما امروزه شغل بیشتر مردم چاه‌ورز كارهای تجاری و خدماتی است. موقعیت تجاری این بخش و وجود راه‌های ارتباطی شهرستان لامرد به مركز استان فارس و لارستان كه درمحدوده بخش چاه‌ورز واقع شده به این نقطه اهمیت داده‌است.

فعالیت اجتماعی

چاه ورزی ها همواره در كانون توجهات بودند و اولین مردمی بودند كه توسط روحانی مجاهد و مبارز شهید حجه الاسلام والمسلمین شیخ حسین رفیعی لباس مقنعه را برای بانوان بكار بردند كه تا آن زمان مرسوم نبود و زنان از كلته استفاده میكردند.
مردان هم لباسهای شال و قبایی می پوشیدند كه در دوران سیاه رضاخانی گرفتار اقدام ننگین كشف حجاب شدند و سربازان رژیم شاه قبای بلند آنان را از كمر كوتاه می كردند.
امروزه نیز آمار بیشترین دانشجو و تحصیلكرده را در بین شهرها و روستاهای همجوار از بین خواهران و برادران دارد و غالبا در امورات اداری و فرهنگی فعالند.

فعالیت اقتصادی

از قدیم تا كنون چاه ورز محور اقتصادی و خرید و فروش و بازار منطقه بوده است. در زمان رژیم شاهی مردم چاه ورز بازار بزرگی را در “هفتاردان” داشتند كه محور مواصلاتی و معاملاتی شهرها و استانهای همجوار بود و امروز هم خوار و بار منطقه و شهرهای اطراف از بازارهای عمده فروشی چاه ورز تامین می شود.

بیمارستان و مراكز درمانی

چاه‌ورز از مركز بهداشتی درمانی برخوردار است كه در سال ۱۳۸۳ با زیر بنای ۹۰۰ متر مربع ساخته شده‌است

جمعیت

جمعیت چاه‌ورز بر پایه نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال ۱۳۹۰ برابر با ۲۴۰۴ نفر بوده‌است؛ كه متشكل از ۶۱۹ خانوار و ۱۱۸۹ زن و ۱۲۱۵ مرد بوده‌است. چاه ورز در سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲٬۶۴۰ نفر (۵۲۱خانوار) بوده‌است.
ترابری
از چاه‌ورز اتوبوس بیرم-شیراز می‌گذرد. همچنین راه ارتباطی بین لار و لامرد از مركز چاه ورز می‌گذرد.

اقراد سرشناس
• احمد اكبرپور نویسنده ادبیات كودك و نوجوان و دارای جایزه بهترین كتاب سال از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال۸۴، در سال ۲۰۰۶ در لیست هیئت بین‌المللی كتاب برای افراد جوان (IBBY) قرار گرفت.
• علیرضا عسكری چاه وردی رئیس دانشگاه هنر شیراز، محقق و نویسنده و سرپرست ایرانی مطالعات شهر پارسه.

جاذبه های گردشگری

تپهٔ گلرخ
تپهٔ گلرخ، از آثار تاریخی دورهٔ قبل از اسلام واقع در جنوب چاه ورز است. این اثر در تاریخ ۲۴ تیر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۲۲۰ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. این اثر بعد از قلعه اژدها پیكر لار در رده چهل و هشتم مهمترین آثار تاریخی فارس قرار دارد. قدمت تاریخی قلعه گلرخ در ارتفاعات جنوب چاهورز، بر اساس بررسی‌های انجام شده روی سفال‌هایی كه در این قلعه پیدا شده‌است مربوط به دوره ساسانی بوده‌است. این نظر با پیدا شدن یك سكه بیشتر تقویت شد. با بررسی این سكه مشخص شد كه این سكه مربوط به دوره حكومت خسرو انوشیروان بوده كه در ضرابخانه داربگرد داراب ضرب شده‌است. با تحقیقات اخیر یكی از دانشجویان ارشد باستانشناسی مشخص شده كه قدمت این قلعه به دوره اشكانیان بازمی‌گردد. در آن حد اقل دو كارگاه سفالگری بوده‌است.
نخل دوقلو
نخل دوسر در شهرستان لامرد شهرت بسیاری دارد. در كتاب فرهنگ لامرد از این نخل با عنوان دهمین نقطه برای گردشگری در شهرستان لامرد یاد شده‌است همچنین در این كتاب، این نخل را به عنوان عجایب خلقت معرفی كرده‌است. سم این نخل چندبار در كتاب من نوكر بابا نیستم از احمد اكبرپور آمده‌است. این كتاب یكی از سه نامزد كتاب سال جمهوری اسلامی و نامزد بهترین رمان جشنوارهٔ دو سالانهٔ كانون پرورش ایران بوده‌است.

نحوه دسترسی به دهستان چاه ورز

چاه‌ورز در دشت علامرودشت با فاصلهٔ ۳۵۰ كیلومتر از جنوب شیراز واقع شده‌است. مختصات جغرافیایی چاه‌ورز عبارتست از ۲۷ درجه، ۲۵ دقیقه و ۵۲ ثانیه شمالی و ۵۳ درجه و ۲۶ دقیقه و ۱۱ ثانیه و ارتفاع آن از سطح دریا ۴۸۶ متر است. چاه‌ورز از جنوب رشته‌كوه علامرودشت احاطه شده‌است؛ این‌رشته‌كوه از روستای شلدان آغاز می‌شود و در روستای پاقلات به پایان می‌رسد طول این كوه ۱۲۴ كیلومتر و بلندترین قسمت‌آن ۱۴۳۰متر از سطح دریا است. از شمال نیز به رودخانه فصلی علامرودشت كه از صحرای باغ لارستان سرچشمه می‌گیرد محدود است.