غار تاریخی ورواسی در ۱۱ كیلومتری شمال شرقی كرمانشاه، در دامنه كوه «ماسیم» و در دره‌ای معروف به «تنگ كنشت» قرار دارد. بنابر تحقیقات انجام شده، این پناهگاه سنگی محل مناسبی برای استقرار موقت شكارچیان بوده است. بقایای حیوانی كشف شده از این غار نیز این موضوع را تایید می‌كند.آثار دوران پارینه سنگی میانی، پارینه سنگی پایانی و فراپارینه سنگی در این غار به دست آمده است. در این غار انواع تراشنده ها كشف شده و با تعویض هر دوره تاریخی، شكل تیغه ها تغییر كرده است. این پناهگاه مسلط به تنگ كنشت است و می توان از آنجا حیواناتی را كه از تنگه می گذرند را كنترل كرد. در این پناهگاه هیچ اثر فرهنگی شامل اجاق كشف نشد، برای همین احتمالا از این محل برای كمین و شكار كردن استفاده می شد.
این پناهگاه در سال ۱۹۶۰ میلادی مورد گمانه‌زنی باستان‌شناسان قرار گرفت كه در قالب آن آثار تاریخی بسیاری به دست آمد.از جمله آثار تاریخی كه در كاوش این غار به دست آمد می‌توان به تراشنده‌ها و سرپیكان‌های دندانه‌دار دوره میانی پارینه سنگی جدید، قلم‌های حكاكی، تراشنده‌ها، تیغه‌های روتوش شده و سرپیكان‌های دوره زیرین پارینه سنگی جدید، سنگ‌های مادر، ریز تیغه‌ها، چكش، قلم حكاكی و سوراخ‌كن‌های دوره فراپارینه سنگی اشاره كرد.
بنا به تحقیقات انجام شده باستان‌شناسان، این پناهگاه سنگی محل مناسبی برای استقرار موقت شكارچیان در دوران پارینه سنگی بوده، بگونه ای كه بقایای حیوانی مكشوفه نیز این امر را تأیید می‌كند.در میان استخوان‌های حیواناتی كه از این غار به دست آمده و توسط باستان شناسان آزمایش شده‌اند، تعداد زیادی بقایای استخوان حیوانات شكاری مانند گورخر، بزكوهی، بز و گوسفند اهلی نشده، گراز وحشی و كفتار وجود داشت.علاوه بر آن مقداری استخوان جوندگان كوچك جثه مانند موش كور و خرگوش نیز در میان بقایای استخوانی به دست آمده از این غار تاریخی مشاهده شده است.
