ایران از جمله كشورهایی است كه در گذر تاریخ دست توانایی در معماری داشته؛ به‌گونه‌ای كه خانه‌های مردم این سرزمین همواره محلی برای گذران یك زندگی همراه با آسایش، آرامش، استقلال و امنیت بوده است. در دهه‌های اخیر بسیاری از بناهای مسكونی ارزشمند در شهرهای مختلف ایران تخریب و به جای آنها آپارتمان‌هایی با نقشه یكسان برای سلایق متفاوت و برج‌های مرتفع و بی‌هویت ساخته شده است. این در حالی است كه روند مذكور در جوامع اروپایی به شكلی متفاوت رخ می‌دهد؛ خانه‌های قدیمی نگهداری و ترمیم می‌شوند و در فضای داخلی براساس نیاز كاربران تغییراتی صورت می‌گیرد.
خانه‌ی الفت كه به راحتی می‌توانست به دلیل قدیمی بودن و به صرفه نبودن خانه‌ای تك واحدی برای مالك آن در دوران كنونی وضعیت مسكن در تهران، محكوم به تخریب شود و آپارتمانی چند واحدی به جای آن ساخته شود.با درایت و توسط گروه طراحی نقش فیروز با طراحی بی نظیر نوید صالحی در آرامستان ظهیرالدوله به چنین نتیجه‌ای حاصل شده كه روح هر بیننده‌ای را نوازش می‌كند.
خانه‌ی الفت بازسازی خانه‌ی ۶۰ ساله‌ای است كه مالك كنونی، پس از سال‌ها آپارتمان‌نشینی، در سال ۱۳۹۱، تصمیم به تجربه زندگی به دور از دغدغه‌‌های روزمره ساختمان‌های چند واحدی گرفت و به دنبال آن، اقدام به خرید خانه‌ای با قدمت بیش از ۶۰ سال، در شرق آرامستان ظهیرالدوله كرد
خانه مذكور ابتدا متشكل از یك واحد دوطبقه (دوبلكس) همراه یك نیم‌طبقه، موتورخانه‌ای در طبقه تحتانی آن و همچنین اتاقكی روی بام بود. ساكنان پیشین از فضای نیم‌طبقه حیاط و اتاقك بام به‌عنوان آرایشگاه زنانه و كبوترخانه استفاده می‌كردند. همچنین طبقه اول شامل دو سالن پذیرایی، یك آشپزخانه، یك اتاق‌خواب، یك حمام و سرویس بهداشتی و طبقه دوم متشكل از یك سالن پذیرایی، یك آشپزخانه، دو اتاق‌خواب و یك سرویس بهداشتی بود.
ارتباط میان این دو طبقه به‌وسیله یك دستگاه پله مدور از داخل ساختمان صورت می گرفت. همین‌طور نور بخش شمالی طبقه دوم از نورگیر داخلی بنا تأمین می‌شد و بخش شمالی طبقه اول از دریافت نور طبیعی بی‌بهره بود. كم‌نور بودن و ناهمخوانی فضاهای داخلی با سلیقه و نیازهای كاربران جدید، آنها را بر آن داشت تا با ترمیم بخش‌های فرسوده و اعمال تغییراتی، فضای این خانه قدیمی را با نیازهای خود مطابقت دهند..
احیای خانه الفت، تجربه‌ایست در بازگرداندن حیات اجتماعی ـ كالبدی به اثری از دوره معماری مدرن ایران، دوره‌ای در حال فراموشی كه امروزه بسیاری از بناهای مسكونی آن، به منظور ساخت آپارتمان‌ها و برج‌های نو، از میان می‌روند.
ویژگی مهم این خانه وجود تراس وسیع در هر طبقه است. از این رو طراحان با این ایده كه نه‌تنها ساكنان بلكه رهگذران از كیفیت بصری دلنشینی برخوردار شوند، بخش‌هایی از جان‌پناه تراس‌ها را حذف و ورقه‌های فلزی برش‌خورده حاوی خطوط نستعلیق بیتی از مولانا با مضمون «خانه» را جایگزین آن كردند.
احیای خانه الفت در طول یازده ماه، طی سه مرحله به انجام رسید: استحكام‌بخشی سازه و تغییر فضاهای داخلی، الحاق عناصر جدید به نمای خارجی، ساماندهی حیاط و فضاهای وابسته. مرحله اول، شامل اجرای یك شبكه سازه فلزی، منطبق بر سازه پیشین و فضاهای داخلی جدید بود. به موازات این عمل، سبك سازی بام طبقات در دستور كار قرار گرفت، چرا كه به فراخور گسترش بنا، در هر دوره، لایه‌ای جدید به بام طبقات اضافه شده بود و بار اضافی بر ستون‌ها و دیوارها وارد می‌آمد. . بر اساس نقشه جدید، هر طبقه به دو عرصه خصوصی و عمومی تقسیم شده است و دسترسی طبقات به یكدیگر، توسط یك دستگاه پله و آسانسور شیشه‌ای الحاق‌شده به نما صورت می‌گیرد.
احیا (باز زنده‌سازی) خانه الفت، تجربه‌ای است در بازگرداندن حیات اجتماعی ـ كالبدی به اثری از دوره معماری مدرن ایران؛ دوره‌ای در حال فراموشی كه امروزه بسیاری از بناهای مسكونی آن، به منظور ساخت آپارتمان‌ها و برج‌های نو از میان می‌رود.
این خانه، هم‌اكنون به صورت دو واحد مسكونی مجزا و یك دفتر معماری (نقش فیروزه)، به جریان زندگی خود در میان بناهای اطراف ادامه می‌دهد.
