مسجد جوین در روستای جوین در ۵۲ كیلومتری شمال غربی سمنان واقع است . بنای مسجد، جدید و فاقد ارزش تاریخی و هنری است . در ضلع غربی داخل مسجد، محراب گچبری قدیمی و نفیسی وجود دارد كه بخشی از آن آسیب دیده است . این محراب دارای قاب مستطیلی مزین به كتیبه و طاقنما با دو ستون نما یا سرستون است . این محراب قابل مقایسه با نمونه های دوره ایلخانی است.
منبر جوین
مسجد امام حسین (ع) روستای جوین نیز در دل خود تاریخی شگرف را بازگو می‌كند. روستای جوین از روستای تابعه شهرستان سرخه و در ۴۲ كیلومتری آن قرار دارد.محراب زیبای سلجوقی كه به شماره ۱۹۹۴ در تاریخ ۱۶/۱/۱۳۷۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است یكی از جاذبه‌های تاریخی این روستا است. در سمت راست محراب نیز منبری زیبا و چوبی خودنمایی می‌كند كه در سمت راست چوب‌های منبر، موارد زیر نوشته شده است:
«العبد یدبر و الله یقدر فی ماه»: بنده تدبیر می‌كند و خدا تقدیر می‌كند.
در قسمت میانی آمده: «ربیع الاخر سنه سبعه و عشرین و سبعمایه» كه ترجمه آن، سال ۷۲۷ ه.ق را نشان می‌دهد كه همان دوره ایلخانیان است.
در قسمت پایین نیز آمده: «كتبه العبد محمدبن ابوبكر خلیل بیابانكی و ابنه فخر الدین» كه نام خطاط نوشته‌های منبر به همراه پسرش در آن ذكر شده است. البته مردم و ریش‌سفیدان روستا محمد بیابانكی و پسرش را سازنده منبر از روستای بیابانك می‌دانند.
در دو طرف ستون‌های چوبی منبر كه محل نشستن واعظ است، عبارت «لا اله الا الله و محمدا رسول الله» نوشته شده است. طول و عرض منبر ۶۷ سانتی‌متر و ارتفاع آن ۱۷۱ سانتی‌متر است.
این منبر به علت كوچك بودن، پله ندارد و احتمال دارد كه الحاقاتی نیز بر این منبر وجود داشته كه در حال حاضر موجود نیست. نوع اتصالات در این منبر از نوع كوم و زبانه است.
وجود پارچه‌های فراوان بر جای‌جای منبر برای دخیل بستن، نشانگر ارادت مردم و جایگاه ویژه منبر در بین مردم است. این منبر ضمن رعایت سادگی در ساخت، دارای تقارن، نظم، زیبایی و تعادل بصری قابل توجهی است.
این منبر به شماره ۷۵۸۹ در تاریخ ۲۸/۱۱/۱۳۹۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
