دروازه درب كوشك در انتهای خیابان آزادی (نادری) شهر قزوین قرار دارد و متعلق به سال ۱۲۹۶ هجری قمری است كه در زمان حكومت شاهزاده عضدالدوله، كاشیكاری شده است.شهر قزوین در نیمه قرن سوم هجری قمری دارای ۷ دروازه بوده است كه امكان ورود به شهر را فراهم میساختند. در دوره قاجاریه ۹ دروازه در گرداگرد قزوین وجود داشتند كه با حصار پیرامون شهر به یكدیگر میپیوستند و عبارت بودند از پنبه ریسه، راه (درب) كوشك، شیخآباد، رشت، مغلاوك، خندقبار، شهزاده حسین، مصلی و تهران كه هماكنون از میان آن بناهای باشكوه، تنها دو دروازه تهران و راه كوشك باقی مانده و بقیه در اثر خیابانكشیها و عدم توجه به مرور زمان ویران شدند.
دروازه درب كوشك به سوی الموت، رودبار و كوشكها و شكارگاههای شمال قزوین باز میشده است. این دروازه برخلاف دروازه تهران قدیم، تنها دارای یك نما به سوی خارج شهر است و دارای یك ورودی با قوس نیم دایرهای شكل میباشد كه در طرفین آن گلدستهها و طاقنماهایی دیده میشود. نمای خارجی این دروازه دارای كاشیكاری رسمیبندی است.دروازه درب كوشك یكی از بناهای بر جا مانده از دورهی قاجاریه در شهر قزوین است. دروازهای تماشایی كه ترجیح میدهیم بهجای سریع گذشتن از آن، مدتی كنارش بمانیم و به معماری و كاشیكاری آن آفرین بگوییم.این روزها پیش از ورود به هر شهر تابلوی سبزی را كنار جاده میبینیم كه به ما خوشآمد میگوید؛ ولی سالها پیش مردم هنگام ورود به شهر یا خروج از آن، از بنایی دلربا میگذشتند كه آجر به آجر آن با هنر چیده شده بود. آن قدیمها دور تا دور شهر قزوین حصار و دروازه بوده است تا امن بماند. در نیمهی قرن سوم هجری هفت دروازه داشته كه مردم از آن دروازهها رفت و آمد میكردند. تعداد دروازهها در دورهی قاجار به ۹ عدد میرسد كه حصارها آنها را به هم پیوند میداده است.
این دروازهها عبارت بودند از: پنبه ریسه، راه كوشك، شیخ آباد، رشت، مغلاوك، خندقبار، شاهزاده حسین، مصلی، تهران اما آنچه اكنون به جا مانده دو دروازه است: یكی «دروازه تهران» در جنوب شهر است و دیگری «دروازهی درب كوشك»، میراثی از دورهی قاجار كه در شمال شهر است. دروازه تهران بنایی آجری است كه یك سر در اصلی با قوس تیزه دار و ارتفاع و عرض نسبتا زیاد دارد و در دو سوی آن درهایی كوتاه تر با طاق آهنگ نیم دایره ساخته اند كه هشت گلدسته بر فراز آنها قرار گرفته است.نمای دروازه از دو طرف دارای تزئینات كاشی كاری بوده ورودی اصلی نیز از كاسه بندی و رسمی بندی نفیسی برخورداراست.در زمان قاجاریه دروازهی درب كوشك به سمت الموت، رودبار و به طرف كوشك و شكارگاههای شمال قزوین باز میشده است.
ورودی درب كوشك بهشكل نیمدایره است و از نوع قوس كلیل است.نمایی از دروازه كه رو به شهر است، تزیین نشده و نمایی آجری دارد. اما نمای رو به بیرونِ آن كاشیكاری و رسمیبندی شده است. این كاشیكاری در زمان فرمانروایی عضدالملك قاجار انجام شده است.
اگر به عكس آن دقت كنید، قوسهای دروازه روی خط صاف قرار نگرفتهاند. در دو طرف ورودی دروازه دو طاقنما با پهنای كم ساخته شده كه به نرمی پیش آمدهاند و انگار كه مسافران را در آغوش میگیرند و راهی میكنند.در قزوین كنونی درب كوشك در انتهای خیابان آزادی یا نادری قدیم قرار گرفته است.

