افسرد غذای گوشتی دوره ساسانیان

ایرانیان از گذشته های دور عاشق خوردن و گوشت بوده اند در عصر ساسانی ، به خوراك و چگونه خوردن آن، توجه بسیار می‌شد. از جمله خوراكی‌های محبوب آن دوران، غذاهای گوشتی سرد بود

ایرانیان از گذشته های دور عاشق خوردن و گوشت بوده اند در عصر ساسانی ، به خوراك و چگونه خوردن آن، توجه بسیار می‌شد. از جمله خوراكی‌های محبوب آن دوران، غذاهای گوشتی سرد بود كه «اَفسَرد» نامیده می‌شد. رسالۀ «خسرو و ریدگ» كه متنی به زبان فارسی میانه است، گوشت گاو، گوزن، بچه شتر، گوساله یك ساله، گاومیش و گورِ خانگی را مناسب برای تهیه انواع اَفسرَد معرفی می‌كند.افسرد غذای گوشتی دوره ساسانیان كه سرد مصرف می شد .

اما گوشت گورِ نَری را كه با یونجه و جو پرورده شده است و پیه نداشته باشد، بهترین نوع گوشت برای تهیه این نوع غذا می‌داند كه باید بر آن سركه ترش مالید و طبق قاعده، چاشنی اضافه كرد. این نوع خاص از افسرد، «هَلام» نام داشت. نوع دیگری از غذاهای گوشتی سرد را «خامیز» می‌نامیدند و از آن به عنوان خوراك اشتها آور استفاده می‌كردند.

بنابر توصیف نویسندگان دوران اسلامی، این غذا را كه از برش‌های نازك گوشت تهیه می‌شد، به صورت خام در سركه می‌انداختند و گاهی هم اندك حرارتی به آن می‌دادند. متن «خسرو و ریدگ»، خامیزی را كه از گوشت خرگوش تهیه شود، لطیف‌تر از بقیه خامیزها معرفی می‌كند. خامیز گوشت باقرقره را خوشبوتر و خوشمزه‌تر می‌داند و خامیزگوشت تذرو را، خوشگوارتر توصیف می‌كند؛ اما هیچ كدام را با خامیزی كه از گوشت آهوی مادۀ سترون(یعنی آهویی كه بره نیاورده باشد) بدون پیه تهیه شود، برابر نمی‌داند.