مهاجرت گسترده جوانان این روستا به پایتخت و سایر شهرها مانع رشد جمعیت این روستا شده است، با این وجود در قیاس با روستاهای اطراف، جمعیت جوانتری دارد. مردم این روستا روحیه كارآفرینی از خود نشان داده‌اند. در روستای چقا سیف الدین چند كارگاه تولیدی كوچك از قبیل كارگاه چاپ روسری، كارگاه تعمیر و تولید ادوات كشاورزی، و كارگاه تركیب اسید، فعال هستند؛ ولی پیشهٔ غالب مردم این روستا زراعت و دامداری است.زبان مردم این روستا همچون بسیاری از روستاهای مجاور تركی است. وجود نامهای تركی برای اراضی متعلق به روستا و نقاط مجاور آن، همچون یوخاری چای (رودخانهٔ بالا)، آلما بولاغی (چشمهٔ سیب)، یكه دره (درهٔ بزرگ) و … موید این مسئله است.
مردم روستای چغا سیف‌الدین تماماً مسلمان شیعه هستند. در ماه محرم و صفر (ماه‌های اول و دوم از تقویم قمری) برای بزرگداشت امام حسین ( ع ) و ماجرای كربلا به عزاداری‌های گسترده می‌پردازند. ویژگی شاخص عزاداری در این روستا اجرای مراسم شبیه خوانی یا تعزیه (نمایشی آهنگین از واقعهٔ روز دهم ماه محرم سال ۶۱ ه.ق. در صحرای كربلا در مركز عراق) ده روز در ماه محرم، و ده روز و ده شب در ماه صفر در محلی به نام حسینه (سالن اجرای نمایش سوگواری) است.
چغاسیف الدین مانند بسیاری از روستاهای ایران دارای قدمت تاریخی است. در سال ۱۳۷۸ ه.ش. سكه‌های زیادی مربوط به اواخر دوران ساسانیان و اوایل دوران اسلامی از روی تپهٔ بزرگی به نام «یكه دره» در نزدیكی این روستا كشف شد. همچنین تپه‌ای تاریخی در گورستان این روستا قرار دارد كه به دلیل غفلت و عدم اطلاع‌رسانی، مورد حفاری‌های غیرقانونی قرار گرفته و تا حد زیادی تخریب شده است.این روستا دارای راه آسفالت، خطوط تلفن برای تمام منازل و گاز خانگی است.