روستای ارجنك شهركرد ، روستایی از توابع بخش مركزی شهرستان شهركرد در استان چهارمحال و بختیاری ایران است.روستای ارجنك از شمال به روستای كاكلك – از جنوب به وانان – از شرق به پیر بلوط و از غرب به مرغملك مرتبط است.روستای ارجنك در ۲۶ كیلومتری غرب شهركرد قرار دارد. این روستا طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ دارای ۹۵۱ نفر جمعیت می باشد.
قدمت این روستا به زمان نادر شاه افشار بازمی‌گردد. ارجنك در ابتدا به صورت قلعه ای برای دامداری بوده است كه دو درب ورودی و چهار برج داشته است. به دلیل منابع سرسبز و وجود چشمه‌های آب فراوان به چهل چشمه معروف شد.
روستای ارجنك دارای گردشگاهها و مناطق دیدنی زیادی می باشد كه در فصلهای بهار و تابستان پذیرای مردم از سرتاسر استان و حتی استانهای دیگر می باشد. از مناطق تفریحی روستا می توان امامزاده قیس، دره چشمه، پروین، دره وانان، تخت مرغ، بولاقی، چشمه خان و سایر كوهها، چشمه ها و باغهای روستا را نام برد.
بقعه شرف القیس
بقعه شرف القیس مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان شهركرد، بخش مركزی، دهستان حومه، ابتدای روستای تنگ ارجنك واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۳۸۱۹ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
وجه تسمیه ارجنك به خاطر وجود جنگلهای زیبایی از درختچه‌های ارجن (ارژن) بوده كه به معنای ارجن كوچك می‌باشد و بر روی كوه‌های ارجنك می‌رویند.
این درختچه‌ها در اوایل اردیبهشت شكوفه می‌زنند و بوی مطبوعی در كوهستان می‌پراكنند كه بو و منظره آن هر بیننده ای را مدهوش می‌كند.ارجنك درختچه‌ای است كوچك كه بلندی آن به طور معمول به یك متر می‌رسد و خارهای فراوان دارد. شاخه‌های جوان این گیاه به رنگ قهوه‌ای روشن، و شاخه‌های مسن آن به رنگ خاكستری مایل به سفید درمی‌آیند و انشعابات بسیار دارند.
این شاخه‌ها بی‌كُرك‌اند و خارهایشان خاكستری مایل به سفید است. برگهای چرمین ارجنك خطـی ـ نیزه‌‌ای‌اند، طول آنها به ۱۵ تا ۳۰ میلی‌متر، و عرضشان به ۳ تا ۵ میلی‌متر می‌رسد. این برگها نوك‌تیزند، دم‌برگ دارند و هر دو رویشان بی‌كرك یا كم‌كرك است. حاشیۀ برگهای ارجنك هلالـی ـ دندانه‌‌ای است و روی هر یك از این دندانه‌ها غده‌ای وجود دارد. گلهای ارجنك چسبیده‌اند و جام استوانه‌ای باریك با قاعده‌ای برجسته دارند. میوۀ ارجنك تخم مرغی پهن، اندكی برجسته و پوشیده از كركهای مخملی است و هسته‌ای قایقی با شیارهای طولی كوچك دارد.
این درختچه از نظر خواص دارویی و حتی تركیبات شیمیایی، كم و بیش به گونه‌های بادام شبیه است و می‌توان آن را با كاشت دانه و خوابانیدن شاخه تكثیر كرد. پراكندگی جغرافیایی ارجنك بیشتر در محدودۀ تركیه و ایران است و گونه‌های مختلف آن در استانهای لرستان، چهارمحال و بختیاری، سیستان و بلوچستان، تهران، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، گیلان، مازندران، كردستان و كرمانشاه، در ارتفاعات هزار تا ۵۰۰‘۲ متری مناطق كوهستانی می‌رویند.
این گیاه در استان تهران به ارجنك، اَرجَنگ، تَنگرَس و بادام كوهی، در آذربایجان و زنجان به آق‌چالی، قره‌چالی و بادامچه، در لرستان و چهارمحال و بختیاری به اَرجَن و اَرژَن، و در كردستان به تَنگِس و تَنگِز شهرت دارد و در فارس میوۀ آن را بخورك می‌نامند. افراد محلی ارجنك را در برخی مناطق سیاه‌توسه خوانده‌اند و حتی در بعضی از كتابها، آن را با نام درخت سیاه‌توسه با نام علمی رامْنوس فرانْگولا از تیرۀ عنابیان آورده‌اند.
