خانه اقدسیه معروف به خانه شهرداران ، در چند متری گلستان جنوبی واقع شده است . فرم خانه‌های سلطنتی قدیم است كه همه از یك فرم نرده استفاده می‌كردند و نشانه‌ای برای خانه بوده كه یكی از وابستگان دربار در این معماری اش به پهلوی دوم برمی گردد، اما می‌گویند سبك و سیاق تزئینات داخلی اش به فضاهای خانه‌های قاجاری نزدیك تر است. نرده‌های این عمارت همخانه سكونت دارد.
عمارتی كه در نخستین فیلم انتخاباتی شهرداری كه رئیس جمهور شد نیز آمده، آنجا كه می‌گوید در قصر شهرداران سكنی نگزیده اما پیش از او ملك مدنی نیز حاضر نشد در خانه شهرداران تهران زندگی كند و جمله‌ای به نقل از وی معروف است كه «خانه خودم از این عمارت بهتر است» آنها كه تجربه دیدن این عمارت را از نزدیك داشتند از آثار هنری ارزشمندی می‌گویند كه بر در و دیوار این عمارت نصب بوده، تابلو خط‌های ارزشمندی كه گفته می‌شود حالا به انبار یا بوستان گفتگو منتقل شده است.
محمد ظهیری در سال ۱۳۴۸ خانه‌ای قدیمی را در اقدسیه تهران، گلستان نبش بن‌بست رز خریداری می‌كند و این خانه ۱۲۰۰ متری را در اوایل دهه ۴۰ با تزئینات فراوان و منحصر به فرد بنا می‌كند. می‌گویند این خانه پس از انقلاب مصادره می شود اما برخی می‌گویند قبل از حوادث انقلاب خانه به خانمی به نام لیلا فریدی منتقل شده است (طبق اسناد در سال ۱۳۵۳).
او طبق اسناد این ملك را در سال ۱۳۷۹ به شهرداری تهران واگذار می‌كند (البته قبل از این انتقال این خانه به عنوان محل اسكان شهرداران تهران انتخاب می‌شود) و این خانه می‌شود خانه و محل اقامت شهرداران تهران تا در نهایت امر محمود احمدی‌نژاد – شهردار وقت تهران – اعلام می‌كند این خانه اشرافی است و من در خانه خود اسكان خواهم داشت و در آنجا زندگی می‌كنم. خانه پیرو دستور شهردار وقت در اختیار سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران قرار می‌گیرد تا به عنوان یك فرهنگسرا از آن استفاده شود كه تحت مدیریت یكی از هنرمندان به خانه هنر و محلی برای گردهمایی هنرمندان پیشكسوت تبدیل می‌شود و مدت كوتاهی دبیرخانه فیلم شهر می‌شود تا این‌كه به مدیریت روابط عمومی شهرداری تهران واگذار می‌شود.
محمد ظهیری فرزند عبدالحسین ظهیری (فرش فروش) در ۲۳ اسفند سال ۱۲۹۹ در ملایر متولد شد. محمد ظهیری پس از انجام تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشكده كشاورزی كرج شد و لیسانس در رشته كشاورزی عمومی و آبیاری گرفت و به استخدام شهرداری تهران در آمد و به اداره لوله كشی آب تهران منتقل شد.چندی نیز در فرانسه در امور آب مشروب و فاضلاب مطالعه و بررسی نمود و پس از تشكیل سازمان آب تهران، مدیر اداری آن سازمان شد. در سال ۱۳۴۲كه حسنعلی منصور، نخست وزیر وقت وزارت آب و برق را تاسیس و منصور روحانی را در راس آن قرار داد، محمد ظهیری به معاونت آن وزارتخانه منصوب شد و به ترتیب معاون اداری و معاونت پارلمانی آن وزارتخانه را عهده دار بود.
خانه قبل از انقلاب و در دهه ۵۰ ساخته شده، اما پایان كارش به دهه ۷۰ برمی‌گردد و ظاهرا همین بهانه خوبی است برای بی ارزش خواندنش!
اما زیبایی در این خانه سرد و خالی كه نزدیك به یك سال است، وسایل‌اش را تخلیه كرده‌اند به حدی جاری است كه نبود مبلمان، فرش و تابلونگار‌ها به چشم نمی‌آید. بر سر ارزشی بودن وسایل خانه اختلاف نظر بسیار است،، اما مشاور شهردار تهران می‌گوید جز دو فرش نفیس، وسیله قیمتی دیگری در آن نبوده است. تابلونگار‌های خانه هم در راستای كمك به هنرمندان سفارش داده شده بود و حالا جمع‌آوری شده و برای استفاده در تالار بوستان گفتگو در انباری نگهداری می‌شود. آینه كاری‌ها و گچ كاری‌های ویژه این عمارت كه روح صفوی دارد، از جمله ویژگی‌های به یاد ماندنی خانه است.
افراد صاحب منصب بسیاری هم در آن رفت‌وآمد كرده‌اند، از شهرداران اسبق گرفته تا مهمانان و سفیران و شهرداران خارجه. خانه مدتی هم در اختیار سازمان فرهنگی و هنری شهرداری بوده و نقل است كه برخی هم آن را در حد خانه خود ندانسته‌اند، آنجا كه از یكی از شهرداران اسبق نقل شده “خانه خودم از اینجا بهتر است. ”
مدتی این عمارت در اختیار سازمان فرهنگی هنری قرار گرفته و تحت مدیریت یكی از هنرمندان (شهره لرستانی) به خانه هنر تبدیل شده و محلی برای گردهمایی هنرمندان پیشكسوت بود. مدتی نیز به دبیرخانه فیلم شهر تبدیل می‌شود تا زمانی كه تصمیم می‌گیرند این عمارت تاریخی با معماری فاخر را كه البته نه ثبت میراثی است و نه هنوز در لیست بناهای ارزشمند قرار گرفته است را به مكانی برای ملاقات‌های خارجی مدیران شهری تبدیل كنند.
حتی بخشی از خانه تبدیل به مهمانسرایی برای میهمانان ویژه و خارجی می‌شود. آنها كه از تاریخ این خانه اطلاع دارند می‌گویند گاهی پروفسور سمیعی كه به تهران می‌آمد شهرداری در این خانه از وی میزبانی می‌كرد اما بیشتر محل گفتگوهای مدیران شهری با میهمانان خارجی بوده است. این عمارت حدود ۵۰۰ متر زیربنا دارد با حیاط نزدیك به ۲۰۰ متر و زیرزمینی كه مجهز به وسایل ورزشی است. در طبقه اول آن می‌توان یك اجتماع ۴۰ نفره را میزبانی كرد.
عمارت در حال حاضر خالی از اثاث است و گفته می‌شود اثاث‌های ارزشمندی داشته كه به انبار منتقل شده است. در حال حاضر تنها لوسترهای آن بر جای مانده كه در صورت جداسازی آن از سقف، احتمال ریزش بخشی از سقف وجود داشت. اما ملك، ملكی فاخر و زیباست و از لحاظ میراثی ارزشمند است.برخی از اعضای شورای شهر اما اطلاعی از فروش این عمارت تاریخی (هر چند در لیست بناهای میراثی به ثبت نرسیده است) ندارد.
