پوشاك و لباس مردم بلوچ ، را باخواندن این مطلب بیشتر بشناسیم .شكل پوشش گروه های انسانی ارتباط مستقیمی با شرایط اقلیمی، فرهنگی و قومی هر منطقه دارد. همچنین پوشاك معرف ذوق و هنر، آداب و سنت های جوامع بشری بوده است. یكی از موضوعاتی كه پیش از همه توجه انسان را در بدو ورود به سیستان و بلوچستان جذب می كند، تنوع رنگ در پوشاك است.لباس بلوچ ها طی زمان تعییراتی كرده ولی هم چنان نمایشگر پوشاك ویژه مردم این منطقه است .
نام و مشخصات برخی البسه مرد بلوچ كه به طور سنتی سفید رنگ است عبارتند از :
پاك : عمامه ای گرد كه بر سر می بندند .
مسر : دستمال سر ، شبیه عمامه می بندند .
كلاه سوپی : عرقچین است و در مسجد و عبادت بر سر می گذارند .
چگن دوز : كلاه دست دوزی شده اعیانی
جامك : پیراهن مردانه ای است كشاد و جادار
لنگ : پارچه ای است كه به دور گردن می آویزند .
گنج پراك : زیر پیراهن
پاجامك : شلوار گشاد و چین دار بلوچی است .
سرین بند : كمربندی است پارچه ای برای شلوار
شال : كت پشمی كه زمستان می پوشند
سواس و پوزا : كفشی است كه با برگ خرمای وحشی می بافند .
كوش : كفش چرمی
دو بنده : پا افزاری است كه با پوست گاو می سازند .
كرو : جوراب پشمی برای زمستان

زنان لوچ هم همراه با جامك و پاحامك مردانه با برخی تغییرات تكو (چارقد )،سریگ (روسری ) كه بزرگتر از چارقد هست به سر می كند . كفش و جوراب او نیز همان نامها را دارد . زن بلوچ طبق آداب و رسوم زنان ایلات مقید به زینت آلاتی است كه نام برخی از آنها چنین است : در (گوشواره ، پولك ،پولوه ،گیگ،پور (سینه ریز ) ،كید ، سربند و مزبری .
انواع مختلف گوشوارههایی كه مورد استفاده قرار می گیرد دُرّ – والی – نالوك – چُلُمب – جُمكه – بادی و … است.كید از طلا ساخته میشود كه در موی سر فرو میكنند و به طرف دو گوش پائین میآید و دُرّ را نگه میدارد.چَلاّ همان انگشتری است كه در اصطلاح محلی «مُندریك» نامیده میشود.كَپَكوَ نیم كره هایی از طلا است كه بر قطعهای از پارچه میدوزند و به گردن میبندند و با دانه های فیروزه و یاقوت آنرا تزئین میكنند.
پادیگ مچ بند نقرهای یا طلایی است كه به مچ پا میبندند و در هنگام راه رفتن صدا میدهد پولّوك از طلا درست میشود كه آنرا در سوراخ بینی نصب میكنند.
پلوه به شكل بیضی از طلا و فیروزه ساخته میشود و زنان آنرا در سوراخ غضروف بینی قرار میدهند.سنجاق (تاسنی) از طلا ساخته میشود به صورت نیمه دایرهای است كه روی آن یاقوت یا فیروزه كار گذاشته اند و در لباس زنان بلوچ بجای دكمه بكار میرود.

لباس مردان و زننان بلوچ بسیار شبیه لباس مردان منطقه بلوچستان بزرگ (پاكستان و افغانستان ) است . در برخی موارد این لباس ها از پاكستان به بلوچستان ایران صادر می شود و مجموعا لباس های پاكستانی در مغازه های سیستان و بلوچستان به ویژه زاهدان به وفور یافت می شود . زیور آلات زنان نیز بعضا از پاكستاان و هندوستان وارد منطقه می شود . اما لباس های سوزن دوزی زنان پوشاك و صنعت داخلی است و زنان ثروتمند بلوچ این لباس های گران قیمت را بر تن می كنند .
پوشاك مردم سیستان و بلوچستان، با توجه به موقعیت زمانی و مكانی، تفاوت عمده ای دارد. پوشاك مورد استفاده هنگام كار، مراسم شادی و عزا و … در فصل های مختلف سال با توجه به طبقات اجتماعی در گروه زنان، مردان، كودكان و نوجوانان متفاوت است.
پوشاك مردم سیستان عمدتا شامل دستار، سر پوش پیراهن و شلوار است و بیشتر به رنگ سفید است پیراهن مردان بلند و تا سر زانو است.همچنین مردان سیستانی جلیقه ای روی پیراهن می پوشند كه به آن جلزقهjelezge می گویند.
از مشخصات لباس زن سیستانی نوعی سوزن دوزی است كه در حاشیه یقه و سر آستین به كار می رود و در محل به آن (سیاه دوزی ) می گویند. دستاری مستطیل شكلی نیز به سر می بندند.
پوشش مردان و زنان بلوچ بسیار ساده و در عین حال زیبا و مناسب برای اقلیم بلوچستان میباشد. عموما پوشاك مردان بلوچ شامل یك پیراهن بلندو شلوار گشاد وبسیارپرچین به همراه دستار یا لنگی بردور سر میباشد كه اغلب سفید رنگ است. در دوخت و تزیین لباس های زنانه از هنر منحصر به فرد سوزن دوزی و پریوار دوزی بلوچ استفاده می شود كه هنر سوزن دوزی روی پیش سینه، سر آستین، جیب بلند در جلو و همچنین حاشیه شلوار در پایین خود نمایی می كند. رنگ ونقش این تزئینات سوزندوزی شده درمناطق مختلف بلوچستان اندكی باهم متفاوت میباشد . دستار زنان بلوچ، روسری مستطیل شكلی است كه توسط هنر بلوچی و پریوال دوزی تزیین می شود. باید گفت آنچه زیبایی پوشاك زنان بلوچ را كامل می كند زیور آلاتی از طلا و جواهر است كه ساخت ان نیز یكی از هنرهای سنتی و اصیل منطقه است. زنان بلوچ به زیور آلات و لباس اهمیت زیادی میدهند.
