در انتهای یكی از دره‌های شمالی رشته كوه‌های بینالود، روستایی قرار دارد كه با وجود اقلیم مناسب و چشم‌‌انداز زیبا، غنای تاریخی آن به ارزش و اهمیت این منطقه‌ی كوهپایه‌‌ای افزوده است. روستای ازغد واقع در هفده كیلومتری جنوب شرقی طرقبه در مسیر مالرو نیشابور به توس قرار دارد.. مهمترین و معتبرترین اثر تاریخی این روستا مسجد جامع ارزشمند آن است كه به تبعیت از ناهمواری‌های معابر روستا، با مصالح سنگ، ملاط گل و چوب بنیان شده است.
مسجد تاریخی ازغد كه در زمان تیموریان بنا شده كه قدمت حدود ۱۲۶۰ سال دارد.مسجد جامع ازغد در سال ۸۳۳ (ه.ق) توسط فرد نیكوكاری به نام خواجه علی ازقدی بنا گردیده است. این بنا كه از دیدنی های اطراف مشهد به شمار می رود، در ابتدا بقعه ای بوده كه با گذشت زمان به مسجد تبدیل گردیده است.
فضای داخلی مسجد با وسعت ۱۴۴ متر مربع به صورت شبستانی است با دروازده ستون و در پشت دیوار جبهه غربی نیز اتاقی با زیر بنای ۷۲ متر شامل چهارستون چوبی وجود دارد. این بنا دارای یازده كتیبه است. این نوشته ها متعلق به دوره تیموری به تاریخ ۸۳۳ ق و عصر قاجار می باشد كه حكایت از مرمت بنا دارد . این بنا دارای یازده كتیبه در ۳نوع چوبی، سنگی و گچی است.از جمله نفیس‌ترین عنصر تزیینی این مسجد كه از مهمترین دیدنی های مشهد است، در چوبی دو لنگه آن است كه آراسته به منبت‌كاری بسیار زیبا با طرح‌های اسلیمی به هم پیچیده در چهار قاب جداگانه است.
جنس در چوب گردو می باشد و سراسر آن را نقش اسلیمی و كتیبه های حك شده پوشانیده است و بر روی كتیبه ای در بالای در نوشته شده «هذا بقعه الشریف تمت صاحب الخیرات و المبرات خواجه علی ازغدی بسنه اربعه ثلاثین و معه» مضمون این كتیبه به صراحت اشاره به بقعه بودن این بنا دارد كه در پایان آن تاریخ ۸۳۳ آمده است.این اثر در تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۶۴ با شمارهٔ ثبت ۱۶۹۷ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این «در» تاریخی در سحر روز دوشنبه ۵ بهمن ۱۳۸۳ به سرقت رفت، ولی پس از پیگیری‌های گسترده مردم روستا و به تبع آن عملیات پلیسی، سارقان مجبور به رهاسازی آن در نزدیكی میدان قائم مشهد شدند.
