روستای عبدل آباد قزوین روستایی از توابع بخش مركزی شهرستان قزوین می باشد .مردم این روستا به زبان تركی آذربایجانی صحبت می‌كنند و غار سنگی آن از جمله جاهای دیدنی عبدل آباد است.دسترسی اصلی روستا در شمال و از طریق جاده ای فرعی كه به جاده قزوین – رزجرد متصل است تامین می شود، چند راهی كه روستا را از جنوب به باغها متصل می كنند در نهایت به شفیع آباد – باراجین و نجف آباد ختم می گردند.
بافت معماری روستای عبدل آباد
بافت معماری روستای عبدل آباد به طور غالب فشرده مجتمع می باشد كه از عوامل شكل گیری آن می توان به ملاحظات جغرافیایی، اقلیمی و دسترسی ها نام برد.روستا حدوداً دارای ۲۲۰ ساختمان می باشد كه از این بین ۱۹۹ بنا، مسكونی است كه ۲۲۰ خانوار را در خود جای داده است. نمودارهای مربوط به تعداد خانوار ساكن در یك ساختمان، مالكیت، طبقات و … در صفحات بعد آورده شده است.
متوسط مساحت ساختمانها بین ۲۰۰-۱۰۰ متر مربع می باشد و هر بنا بین ۲ تا ۵ اتاق دارد. بناهایی كه متعلق به افراد متمول تر است تفكیك فضایی بیشتری برخوردار است.
مصالحی كه در گذشته برای ساخت بناهای روستا به كار می رفته خشت و چوب بوده، اما امروزه، از آجر استفاده می كنند و مصالح متداول از طریق تكنیكهای قدیمی (دیوار باربر) و جدید (تیر و ستون فلزی و بتنی) به كار گرفته یم شود.
اقتصاد روستا
اكثریت فعالیتهای اقتصادی روستا شامل كشاورزی و گندم كاری و هندوانه كاری و كارگری در بخش صنعت در قزوین می باشد. در بخش خدمات هم می توان رانندگی و فروشندگی (غالباً مواد غذایی) را نام برد. نگهداری دام و صنایع خانگی شامل تولید لبنیات و ترشی و مربا برای رفع نیاز شخصی از دیگر فعالیتهای روستاییان است. بخش ساختمانی هم فعالیتی است كه بیشتر در مواقع بیكاری انجام می شود و بجز تعداد اندكی بقیه به صورت جانبی به آن می پردازند. به شكلی كه هر كس به كمك دوستان و آشنایان به ساخت و ساز اقدام می كند.
كشاورزی روستا به دلیل واقع شدن در زمینها در كوهپایه و همچنین یكپارچه نبودن اراضی بیشتر به صورت سنتی انجام می گیرد و فقط در بعضی مزارع، آن هم در بخش هایی از مراحل كاشت، داشت و برداشت از ماشین آلات استفاده می شود. بزرگترین مشكل كشاورزی روستا، كمبود آب است به طوریكه با خشك شدن قناتها و چشمه های منطقه، باغهای پر رونق انگور و بادام و همچنین زمینهای كاشت گندم و جو، دیگر رمقی ندارند. چاه عمیقی هم كه برای رفع مشكل آب زده شده آبدهی چندانی ندارد و حداكثر تكافوی آب شرب روستا را می كند. از نظر دامداری گاو و گوسفند دارند. حدوداً %۵۰ دامدار هستند.
