دریاچه مهارلو

دریاچه مهارلو: نگینی درخشان در دل كویر

موقعیت جغرافیایی:

دریاچه مهارلو، نگینی درخشان در دل كویر، در استان فارس و در نزدیكی شهر استهبان واقع شده است. این دریاچه با وسعتی حدود 1200 كیلومتر مربع، دومین دریاچه بزرگ طبیعی ایران پس از دریاچه ارومیه به شمار می‌رود.

تاریخچه:

دریاچه مهارلو در گذشته به نام "بختگان" شناخته می‌شده و از جمله دریاچه‌های پرآب و مهم ایران بوده است. این دریاچه در دوران باستان به عنوان منبع آب شرب و كشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

دریاچه مهارلو، سروستان
نام این دریاچه، برگرفته از نام روستای مهارلو است كه در مجاورت آن واقع شده و بخش قدیمی روستای مهارلو در بخش ساحلی دریاچه قرار گرفته است.
این دریاچه با ابعاد ۱۰×۶ در ۲۳ كیلومتر و وسعت ۲۵ هزار هكتار در جنوب شرقی شهر شیراز و در باختر دریاچه بختگان قرار گرفته ‌است. دریاچه مهارلو خاوری‌ترین بخش جلگه شیراز است. مهارلو دارای آبی بسیار شور است و در فصل‌های خشكی یكی از كانسارهای بزرگ نمك ایران به‌شمار می‌آید. این دریاچه برای تهیه نمك صنایع استان فارس هم استفاده می‌شود. حداكثر عمق این دریاچه سه متر است.
دو رودخانه فصلی سلطان‌آباد و رودخانه خشك دریاچه مهارلو را تغذیه می‌كنند. آب چند چشمه نیز عمدتاً از قسمت‌های غربی و شمالی وارد این دریاچه می‌شوند.
در سال ۱۳۸۵ هجری خورشیدی با تصویب هیأت وزیران، دریاچه مهارلو به عنوان یكی از ۷ منطقه نمونه گردشگری ایران برگزیده‌شده‌ است.
مهارلو، بكت، كمال آباد، برمشور، قنبری، هزاردره، انجیره و سیف آباد از روستاهای گردشگری پیرامون این دریاچه هستند. از كوه‌های مشرف به دریاچه می‌توان به كوه قلعه گریخته، كوه شرقی و كوه شمالی اشاره كرد.
گونه های جانوری دریاچه مهارلو :
مهمترین گونه پرنده این دریاچه فلامینگو است. تنجه، اردك سرسبز، مرغابی، آبچلیك، چوكا و آنقوت به عنوان دیگر پرندگان دریاچه مهارلو هستند.
در خشكسالی سال ۱۳۸۷ حدود ۹۰ درصد دریاچه مهارلو خشك شد و از این دریاچه به غیر از نیزارها و تالاب‌های اقماری چیزی به‌جای نماند. در پی این خشكسالی از جمعیت ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار قطعه‌ای پرنده فلامینگو در دریاچه مهارلو در سال ۱۳۸۷ خورشیدی تنها حدود ۵ هزار فلامینگو باقی ماند.
در مقطعی آب دریاچه مهارلو به رنگ قرمز متمایل شد كه این پدیده تهدیدی برای آبزیان و فلامینگوها می باشد.