مسجد صفی رشت ، كه نام دیگر آن مسجد شهیدیه است، یكی از مساجد تاریخی شهر رشت است. این مسجد در بافت قدیمی رشت، در محدوده‌ی بازار قرار دارد. دقیقا مشخص نیست این مسجد چه زمانی ساخته شده است اما گفته می‌شود شیخ صفی‌الدین اردبیلی با شیخ زاهد گیلانی دوست بوده و به همین دلیل به گیلان سفر می‌كند و در محل فعلی چاهی حفر می‌كند و عبادتگاهی می‌سازد كه بعدها به مسجد تبدیل می‌شود. این مسجد با شماره‌ی ۱۹۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
برخی از مورخان این مسجد را قبر محمدباقر میرزا ملقب به صفی میرزا پسر بزرگ شاه عباس اول می دانند كه با بدخواهی اطرافیان پدر به دستور وی كشته شد و در این محل دفن شده است.برخی معتقدند علت نامگذاری این مسجد به شهیدیه قتل ناحق صفی الدین میرزا است.
مسجد صفی از اماكن مذهبی رشت طبق عبارتی كه روی یك كاشی در داخل محراب دیده می شود در سال ۱۳۳۴ هجری قمری (۱۲۹۵ ه.ش) به دست حاجی یوسف كاشی ساز تجدید بنا شد.
در ضلع شمالی مسجد صفی رشت دو درب ورودی متوالی قرار دارد كه اولین ورودی به صورت هلالی و از پروفیل و چوب در چند سال اخیر ساخته شده است.
سر در ورودی دوم و اصلی مسجد صفی از اماكن مذهبی رشت از دو قوس تشكیل شده كه به قوس اول آیه اول سوره اسری و در قوس دوم حدیث ” و لایه علی بن ابی طالب حصنی ….” كاشی كاری شده است.
در قسمت جنوبی مسجد محراب و سه فلیپا به ارتفاع تقریبی ۴ متر و به قطر یك متر وجود دارد.
دو فلیپا از كف به ارتفاع یك متر با كاشی های لاجوردی كاشی كاری شده و فلیپا سوم به شكل زیبایی با سرستونی از گل و بوته گچ بری شده است. فاصله فلیپاها از همدیگر ۳ متر است.
در محراب مسجد صفی از اماكن مذهبی رشت گچ بری های زیبایی به صورت آیات قرآن همراه با گل و بوته كار شده و در كاشی كاری های محراب تاریخ تجدید بنای مسجد به تاریخ۱۳۴۴ هجری قمری (۱۳۰۵ ه.ش) دیده می شود و گچ بری های مسجد و فلیپاها نیز به همین تاریخ است.
گلدسته مدور و آجری مسجد كه در ضلع جنوبی آن قرار دارد مشخص ترین جلوه بیرونی مسجد صفی است. قطر گلدسته ۲ متر و سقف گلدسته چوبی با پوشش سفالین است. گلدسته یك راه پله برای بالارفتن و چند روزنه برای ورود نور دارد.
از دیگر بخش های دیدنی مسجد صفی از اماكن مذهبی رشت چاه صاحب الزمان (عج) به فاصله ۳ متری از جنوب غربی گلدسته است كه از قدیم مورد احترام مردم منطقه و محل عرضه نذورات بوده است.
مسجد صفی تاریخی‌ترین مسجد رشت است، در محله‌ای به همان نام واقع شده‌است و به نام‌های مسجد سفید و شهیدیه نیز معروف است.
تاریخ بنای اولیه این مسجد دقیقا روشن نیست. بر اساس یك روایت شیخ صفی الدین اردبیلی به دلیل دوستی با شیخ زاهد گیلانی در سفری به گیلان در محله فعلی چاهی می‌كند و عبادتگاهی سازد كه بعدها به مسجد تبدیل می‌شود.
بعضی از تاریخ نویسان این مسجد قبر محمدباقر میرزا ملقب به صفی میرزا پسر بزرگ شاه عباس اول می‌دانند كه با بدخواهی اطرافیان پدرش به دستور آنان كشته شده‌است و در آن محل دفن شده‌است. برخی باور دارند علت نامگذاری این مسجد به شهیدیه قتل ناحق صفی الدین میرزا است.
مسجد صفی طبق عبارتی كه روی یك كاشی در داخل محراب دیده می‌شود در سال ۱۳۳۴ هجری قمری (۱۲۹۵ ه.ش) به دست حاج یوسف كاشی ساز تجدید بنا شده‌است.
در قسمت جنوبی محراب مسجد سه فلیپا به ارتفاع تقریبی چهار متر و به قطر یك متر وجود دارد.
چاه صاحب الزمان احتمالاً همان چاهی است كه به دست شیخ صفی الدین اردبیلی حفر شده‌است.
مسجد صفی رشت به شماره ۱۹۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
