جاهای دیدنی سبزوار در پاییز را با هم بررسی می كنیم .سبزوار جاهای دیدنی زیادی دارد و در این مطلب فقط به تعدادی از انها اشاده می كنیم .تاریخ سبزوار با بیهق گره خورده است. پس از حمله مغول به دلیل دلاوری مدافعان فدایی موسوم به سربداران برای مدتی به سربداران نیز مشهور بود. سبزوار از مهم‌ترین مراكز جمعیتی، دانشگاهی، فرهنگی، اسلامی و تاریخی شمال شرق ایران به شمار می‌آید و به‌عنوان یكی از نمادهای تاریخ و علم ایران مطرح شده است.این شهر به لحاظ موقعیت تجاری و بازرگانی دربین شهرهای استان خراسان رضوی از جایگاه ممتازی برخوردار است.
مصلی تاریخی سبزوار
مصلی تاریخی سبزوار بنایی است واقع در حاشیه شرقی شهر سبزوار كه مربوط به سده ۸ ه. ق. است. این اثر در تاریخ ۲۷ دی ۱۳۵۵ با شماره ثبت ۱۳۱۷ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و مشتمل بر چهارتاقی اصلی (فضای مركزی) با گنبدی بر فراز آن و ایوانی بزرگ در جلوی بنا است. مصلی تاریخی سبزوار در ابتدا خانقاه چند تن از بزرگان سربداریه بوده و بعدها به عنوان جایگاهی برای نمازهای اعیاد بزرگ مورد استفاده قرار گرفته است. این مكان نمازگاهی بوده است كه مردم سبزوار از دیر زمان برای برگزاری نمازهای عیدین و جمعه بدان جا می‌رفته‌اند. شما می‌توانید با كلیك بر روی هر نام هر یك از این جاذبه‌ها، آدرس آن را روی نقشه مشاهده كنید.
مصلی شهر سبزوار در دوره سربداران احداث و اولین محلی است كه در ایران نماز جمعه در آن بر پا شده است و اكنون به‌عنوان موزه نماز در ایران شناخته می‌شود و محل به دار آویخته شدن شیخ خلیفه سربدار به دست مغولان نیز است. اگر چه برخی صاحب‌نظران بنای مصلی را به دوره سربداران نسبت می‌دهند، اما شیوه ساختمانی آن قابل مقایسه با معماری دوران صفویه است.
بقعه امام زاده یحیی
این بنا در تقاطع خیابان اسرار و بیهق شهر سبزوار قرار دارد و مشتمل بر فضای داخلی گنبد دار، ایوان و مناره‌ها و دو فضای ارتباطی است. گنبد بقعه با كاشی‌های زیبای فیروزه‌ای رنگ پوشیده شده و نمای بنا از خیابان بیهق نیز با كاشی‌های بسیار نفیس آراسته شده است. گویا كهن‌ترین بخش بنا گنبد خانه آن است كه با پلان مربع و به صورت چهار ایوانی به سبك ویژه معماری سده هشتم و هفتم ساخته شده است. تزیینات نمای بقعه در سال ۱۳۸۰ ه.ق نصب شده و فضای داخلی آن مزین به كاشی، گچ، سنگ و آینه كاری است. این مكان در حال حاضر به عنوان یك زیارتگاه مورد احترام و توجه بوده و مكان تاریخی گردشگری نیز به شمار می‌آید. این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۰۳۶ به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسجد جامع سبزوار
مسجد جامع سبزوار یكی از قدیمی‌ترین مساجد سبزوار است كه در دوره سربداران ساخته شده است. مسجد جامع سبزوار با مساحتی حدود چهار هزار متر مربع مشتمل بر ایوان‌های قبله، شمالی، صحن، شبستان و رواق در حاشیه جنوبی خیابان بیهق این شهر واقع است. در طرفین این قسمت شبستان‌های با طاق ضربی بلند همزمان با بنای ایوان جنوبی ایجاد شده است. در دالان سمت شرقی ایوان شمالی مسجد كتیبه‌هایی به صورت سنگ‌نوشته از دوران صفویه با تاریخ‌های ۹۷۹ و ۱۱۳۶ ه. ق درباره مراعات سكنه سبزوار و دستوری از شاه طهماسب صفوی ثبت است. از عمده تزیینات مسجد جامع سبزوار كاشی هفت رنگ و كاشی‌كاری خشتی است. این بنا ویژگی‌های معماری سده هشتم هجری را نشان می‌دهد. در دوره رضاشاه سردر این مسجد پس از پاره‌ای تغییرات در ساختار شهر و خیابان بیهق خراب شد و سپس به دست سید محمد اشراقی معمار بازسازی شد.
منار مسجد
این مسجد در میان روستای باستانی خسروشیر قرار دارد. آنچه امروزه از این مسجد معظم بر جای مانده، جرزهای دو طرف یك ایوان به عمق ۱۱ و عرض ۶ متر است كه پوشش و دیوار سمت قبله نیز فرو ریخته است. محراب اصلی مسجد، در انتهای ایوان قرار داشته كه در حال حاضر، فقط بخش تحتانی آن بر جای مانده است. در كنار بقایای شبستان شرقی در حدود ۶۰ سال قبل، مناره‌ای آجری وجود داشت كه بر بدنه آن، كتیبه‌ای به خط كوفی و تزیینات آجركاری صلیب شكسته و گره دیده می‌شد. علت این نامگذاری، وجود مناره مزبور است. برخی از صاحب‌نظران، این بنا را در ردیف آثار معماری عصر ایلخانی و همزمان با مسجد جامع ورامین تلقی كنند. آثار مختصر برجای مانده از آن نیز در حد و اندازه‌های یك اثر باارزش قلمداد شده، و تحت شماره ۲۰۹۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
آتشكده خانه دیو
خانه دیو یك آتشكده و از بناهای معماری احتمالا دوران ساسانیان است. از این محل از دوران ساسانی تا دوره سلجوقی استفاده می‌شده و كاربردی آیینی داشته است. نحوه تاق زدن آتشكده سبزوار در نوع خود منحصر به‌فرد است كه پلان آن با پلان آتشكده تخت سلیمان در آذربایجان قابل مقایسه است. این بنا از بناهای جالب در روستای فشتنق است.
چارتاقی «خانه دیو» یكی دیگر از چارتاقی‌های منفرد ایران است كه در كوهستان‌های دورافتاده شمال غربی سبزوار در استان خراسان و بر قله صخره‌ای سخت و صعب‌العبور جای دارد. چارتاقی خانه دیو یكی دیگر از نمونه‌های چارتاقی‌های منفرد در ایران با شكل متقارن چهار وجهی است. این گنبد و بخش‌های وسیعی از پایه‌ها و تاق‌ها به مرور زمان تخریب شده‌اند. چهار سوی بنا به مانند دیگر چارتاقی‌های منفرد ایران، چشم‌اندازی باز و بدون هیچگونه در یا پنجره و مانعی است. ویژگی‌های كالبدی و خصوصیات معماری و سازه بنا نشان می‌دهد كه هم عصر با دیگر چارتاقی‌های منفرد ایران است و قدمتی در حدود ۲۰۰۰ سال دارد.
آتشكده میرمظفر
كهن‌ترین اثر معماری بخش خوشاب بقایای به‌جا مانده از یك آتشكده در روستای «بابا لنگر» است كه با توجه به شواهد معماری مربوط به پیش از اسلام است. این آتشكده بر بالای كوهی مرتفع از رشته كوه اثقلان مشرف به دشت‌های اطراف آن واقع شده است. مصالح بنا از سنگ و ملات آن ساروج است. در دیوارهای این آتشكده فسیل‌هایی با قدمت ۱۰۰ میلیون سال دیده می‌شود. این فسیل‌ها در اطراف آتشكده بسیار دیده می‌شوند. آتشكده به شكل چهار طاقی بر روی پشته‌ای سنگی با بلندی در حدود دویست متر قرار دارد و مصالح به كار رفته در آن لاشه سنگ است كه با ملات گچ بر روی هم استوار شده‌اند.
خانه باغ اسكویی
باغ و عمارت موسوم به اسكویی در فاصله ۴ كیلومتری غرب شهر سبزوار و در روستای ابارش واقع است. مجموع مساحت این مكان ده هكتار بوده و عمارت آن در میان باغ ساخته شده است. عمارت مزبور در دو طبقه ایجاد گردیده و مشتمل بر طبقه زیر زمین مشتمل بر هشتی، حوضخانه، آب‌انبار، مطبخ، بادگیرخانه و … است. طبقه اول از فضاهایی مانند تالار ستون‌دار شرقی و شمالی، تالار پذیرایی، حجره‌های نشیمن و… تشكیل شده است. از جمله عناصر تزیینی این بنا می‌توان به آجركاری‌های نمای بنا، گچبری قسمت‌های سر ستون‌ها، حوضخانه و نقاشی بر روی گچبری‌های حوضخانه اشاره كرد. قدمت این باغ و عمارت میان آن متعلق به دوره قاجار و مالك آن نیز خاندان اسكویی است.
