آب انبار دهان شیر از بناهای قدیمی و زیبای لار است كه در شرق ورودی بازار قرار دارد در لارستان ۴ دهن شیر بزرگ وجود داشته كه در حال حاضر دو تای آن، یكی دهن شیر بازار ودیگری دهن شیر حاج غلامرضا معتمد پا برجاست.
قدمت آب انبار دهان شیر لار نیز به دوران صفویه باز می گردد و به دلیل این كه در زبان لاری به لوله كشی آب وشیر آب نصب شده برآن به اختصار شیر می گویند به دهن شیر معروف شده است . وجه تسمیه این آب انبار به دهن شیر بدان جهت است كه این آب انبار دارای لوله ای سنگی به شكل سر شیر بوده كه از دهان آن آب خارج می شده است. بنای دهن شیر یكی از بناهای زیبا و قدیمی لار است كه در سمت شرقی ورودی بازار و در مجاورت پیر پنهان ساخته شده است.این بنا ، پیش اتاقك كوچكی دارد كه پله های سراشیبی ،آن را با عرض ۳/۲۰ متر به طرف پایین كشانده است.
راه پله كه ۱۲/۸۰ متر طول دارد ، دارای برش های رو به بالاست.دهن شیر به جایی اطلاق می شود كه در زمان های گذشته در كنار بعضی از بركه های بزرگ به صورت زیر زمینی با پله های زیاد به ته بركه نزدیك می شد و معمولا آب قسمت پایین بركه خنكتر بود و مردم در تابستان از این آب استفاده می كردند.
بزرگترین دهن شیر لارستان مربوط به دهن شیر قنبربیگی بود. دهن شیر دیگر در كنار بركه مسجد شاهزاده واقع در كوی نو بود كه این دهن شیر نیز ویران گردید .آب انبار دهن شیر ۱۹ مرداد ۸۴ به شماره ۱۲۷۰۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
یكی از قدیمی ترین بناهای لارستان آب انبار دهان شیر هست كه توی قسمت شرقی ورودی بازاره. این آب انبار زیبا واسه دوره صفویه هست و توی یه اتاقكه كه پله های اون شیب تندی داره. حالا چرا دهان شیر؟! این همه حیوون اهلی و خوب هست، چه كاریه؟! باید بگم كه لاری ها توی زبونشون به آب لوله كشی و شیر آب نصب شده به اختصار میگن شیر (از اثرات نزدیكی به شیرازه ها!)، چون این آب انبار هم لوله های سنگی داره كه كار سر شیر رو انجام میده و آب از اون ها جاری میشه میگن دهن شیر! این نكته رو هم بگم كه این تنها دهان شیر لارستان نیست و ۳ تای دیگه هم هست.
