عمده ترین صنایع دستی استان آذربایجان شرقی شامل : صنایع چوبی، ریزه كاری، منبت كاری، معرق كاری و فرش دستباف می باشد.
قالی بافی: به استناد منابع بسیار، درقرن سوم هجری آذربایجان از بزرگترین مراكز بافت قالی و زیلو بود. در دوره سلجوقیان و ایلخانیان هنر قالی بافی در آذربایجان رواج كامل داشت و بر مبنای مینیاتورهای نسخ خطی خمسه نظامی، اثر قاسم علی و برخی آثار دیگر كه بیشتر نقوش قالی و طرز بافت آن را نمایش می دهند، آشكار می شود كه قالی بافی در دوره تیموریان و سپس در دوره صفویه سیر تكاملی خود را طی نمود و نقوش جدیدی چون: سجاده ای، گل و بوته، ترنج و لچك، حیوانات، خصوصاً نقش گل شاه عباسی متداول گردید.
پارچه بافی: بافتن پارچه با دست، خصوصاً پارچه های ابریشمی و زری از قدیم در ایران و همچنین آذربایجان شرقی معمول و متداول بوده است. چنانكه در دوره صفویه كه به عصر طلایی و درخشان بافندگی شهرت دارد، پارچه هایی از حریر ساده، ابریشم زربفت و مخمل ابریشمی بافته شده.
نقره سازی: صنعت نقره سازی از دیر باز در تبریز رواج داشته است. تا ۲۰ سال پیش حدود ۲۵ كارگاه نقره سازی با ۱۰۰ نفر هنرمند نقره كار در تبریز فعالیت داشتند. اما امروزه این هنر بی نظیر دستی در حال نابودی است و صاحبان این هنر به مشاغل دیگری روی آورده اند.
سفال گری وسرامیك سازی: محصولات سرامیك استان در چند كارگاه در شهر زنوز و تبریز تولید می شود. استادكاران سرامیك زنوز از نوع خاك مرغوب ( كائولن یا خاك چینی ) استفاده می كنند. علاوه بر كارگاه های سرامیك سازی زنوز، در كوزه كنان شبستر هم صنعت سفال گری دارای سابقه ای بس طولانی است و تولیدات سفال آن در سراسر آذربایجان توزیع می شود.
سوزن دوزی: سوزن دوزی در بخش ممقان در ۵۰ كیلومتری غرب تبریز از دیرباز رواج داشته است. در سال های اخیر با توجه به درآمد اندكی كه از این صنعت عاید هنرمند سوزن دوز می شد، به تدریج علاقه به این هنر كاهش یافت؛ ولی با تلاش سازمان صنایع دستی، صنعت سوزن دوزی دوباره رونق یافته است. به جای ماده اولیه سوزن دوزی كه در گذشته ابریشم طبیعی بود، امروزه از ابریشم مصنوعی استفاده می شود.
سبدبافی: در شهر تبریز، بافت سبد برای حمل نان و میوه رواج دارد. برای بافتن سبد از تركه ( چوب انعطاف پذیر درخت) درختان قره آغاج، سنجد، به، آلبالو و بید استفاده می شود. در شهر مراغه و روستاهای اطراف آن نیز سبدهای بسیار ظریفی از چوب موسون می بافند. درمرند و روستاهای بناب و بهرام و كشكسرای، از ساقه گندم برای ساخت سبد استفاده می شود.
