تركه بافی

شیوه كار چم بافی، مرواربافی و تركه بافی به طور تقریبی مشابه یكدیگر و شبیه بافت شعاعی بامبو است به این طریق كه بافندگان ابتدا تركه‌های درخت را كه ماده اولیه مورد مصرفشان است انتخاب و آن تعداد از تركه‌هایی را كه قابلیت تقسیم شدن به دو ، سه یا چهار قسمت را دارند ابتدا برش طولی داده و سپس از نظر اندازه به طول‌های مورد نیاز در آورده و در آب می‌خیسانند تا انعطاف پذیر و قابل استفاده شود.
درمرحله بافت تعدا چهار عدد از تركه‌ها در كنار یكدیگر قرار گرفته و تعداد چهار یا پنج تركه دیگر بصورت متقاطع روی آنها قرار می‌گیرد تا تشكیل یك ستاره هشت پر را بدهد آنگاه به وسیله تركه‌های باریك‌تری مهار شده و بافنده با تركه‌های نازك عمل بافت را به شیوه یكی از زیر، یكی از رو آغاز كرده و تركه‌ها را بطور یك در میان از لابلای تركه‌هایی كه قبلاً بطور متقاطع روی یكدیگر قرار گرفته عبور می‌دهد و این كار را تا تكمیل قسمت كف شی كه تولید آن مورد نظر است تعقیب می‌كند.
بعد از پایان كار بافت قسمت كف، در محلی كه قرار است از آن جا به بعد لبه كار بافته شود عموماً صنعتگران به بافت حالت مارپیچی داده و كار را به شیوه قبلی ادامه می‌دهند و انتهای كار را نیز بصورت مارپیچ در آورده و سر تركه‌هایی را كه در واقع حالت تار كار را دارند به داخل قسمت مارپیچ خم می‌كنند.