مراسم اهو اهو

مراسم اهو اهو، در روستای خورهه از توابع دهستان خورهه، بخش مركزی شهرستان محلات استان مركزی برگزار می‌گردد. روستای خورهه، یكی از تاریخی‌ترین نقاط استان مركزی است و پیشینه سكونت در آن بر اساس شواهد یافت شده از محوطه پیش از تاریخی شهریاری در نزدیكی خورهه به هزاره دوم پیش از میلاد می‌رسد. همچنین یكی از معدود آثار معماری دوره اشكانی، در مرزهای امروزی ایران با نام محوطه اشكانی خورهه كه هم اكنون بقایای معماری آن از جمله دو ستون با سرستون‌های به سبك ایونیك برپاست، در این روستا قرار دارد .

اهو اهو یك مراسم سنتی است كه شب نیمه ماه مبارك رمضان و هم‌زمان با سالروز میلاد امام حسن مجتبی – ع – درروستای خورهه محلات اجرا می‌شود. این مراسم به این صورت است كه نوجوانان روستا در دسته‌های چند نفری به در خانه اهالی رفته و یك ترانه فولكوریك (عامیانه) اجرا می‌نمایند.آن‌ها كوچك‌ترین فرزند پسر خانواده را مورد خطاب قرار داده و ترانه را به نام او می‌خوانند و در انتها صاحب‌خانه مقداری آجیل، شیرینی، پول و یا چیزهای دیگر به آن‌ها می‌دهد. در این شب تمام خانواده‌ها منتظر هستند تا دسته‌های مختلف به در خانه آن‌هابروند. با گذشت سالیان سال این مراسم و كم‌رنگ شدن مراسم سنتی قدیمی در ایرانرخ داده، اما مراسم اهو اهو همچنان در خورهه به قوت خود باقی است. متن ترانه‌ای كه درشب اهو اهو خوانده می‌شود، به صورت ذیل می‌باشد :

با فرض اینكه كوچك‌ترین فرزند پسر خانواده، علی نام دارد. قسمت اصلی ترانه را یكنفر می‌خواند و قسمت اهو اهو را همه تكرار می‌كنند. قسمت داخل پرانتز توضیح ترانهمی‌باشد.

علی خان شمایید اهو اهو (علی خان شما هستید)

از قله در نیایید اهو اهو (از قلعه در نیایید )

كه مردم دشمنتن اهو اهو (كه مردم دشمن تو هستن)

به قصد كشتنتن اهو اهو (به قصد كشتن تو هستند)

خركی خریدم اهو اهو ( یك الاغ خریده ام)

دمبكش بریدم اهو اهو (دم اونو بریدم)

یه چوب می زنم می‌خوابه اهو اهو

یه چوب می زنم پا می‌شه اهو اهو

بلبلا ریختن بر سر چنار اهو اهو (بلبلها روی چنار نشستند )

جیرجیر می‌كنن اشرفی بیار اهو اهو (آواز می خوانند تا تو اشرفی برای مابیاوری)

قلیونو آب نم كن اهو اهو (قلیان را آماده كن )

آتیش به سرش بند كن اهو اهو (آتش روی آن بگذار )

تا ما بكشیم دودی اهو اهو (تا ما قلیان بكشیم )

آجیلو بیار زودی اهو اهو (زود آجیل برای ما بیاور) .

فلسفه وجودی این مراسم در واقع نوعی شادباش و تبریك تولد امام حسن مجتبی ( ع ) است، كه به منزله فال نیك گرفته می‌شود و نوجوانان روستا به صورت سمبلیك به درب خانه‌های اهالی رفته و ترانه را به نام كوچك‌ترین فرزند پسر خانواده می خوانند . این موضوع بیانگر پیوند میان مذهب تشیع و شادی مردم با شادی اهل بیت با آیین‌ها و ادبیات شفاهی ایرانی است كه در مراسم اهو اهو جلوه‌گر شده است .