روستای مهارلو

دریاچه مهارلو:
وجه تسمیه:
نام این دریاچه، برگرفته از نام روستای مهارلو از توابع شهرستان سروستان است كه در مجاورت آن قرار گرفته است و بخش قدیمی روستای مهارلو در بخش ساحلی دریاچه واقع است.

جغرافیا:
این دریاچه با ابعاد ۱۰×۶ در ۲۳ كیلومتری و وسعت ۲۵ هزار هكتاری، در ۱۸ كیلومتری جنوب شرقی شهر شیراز و در غرب دریاچه بختگان قرار گرفته‌است. دریاچه مهارلو شرقی ‌ترین بخش جلگه شیراز است. مهارلو دارای آبی بسیار شور است و در فصل‌های خشكی یكی از كانسارهای بزرگ نمك ایران به‌شمار می‌آید. فرآوری نمك از این دریاچه توسط مجتمع استحصال نمك وابسته به پتروشیمی شیراز انجام می‌شود.
سه رودخانه فصلی «سلطان‌آباد»، «خشك شیراز» و حمزه، دریاچه مهارلو را تغذیه می‌كنند. رودخانه خشك از كوه‌های شمال غربی شیراز شروع شده و از مركز شیراز می‌گذرد.
رودخانه حمزه بیشتر از كوه سبز پوشان در جنوب غربی شیراز تغذیه شده و در قسمت غرب به دریاچه می‌پیوندد و رودخانه سروستان از كوه‌های سیاه و احمدی و سایر ارتفاعات شرقی دریاچه بوجود می‌آید. آب چند چشمه نیز عمدتاً از قسمت‌های غربی و شمالی وارد این دریاچه می‌شوند.

گونه های گیاهی و جانوری:
مهمترین گونه پرنده این دریاچه فلامینگو است. تنجه، اردك سرسبز، مرغابی، آبچلیك، چوكا و آنقوت به عنوان دیگر پرندگان دریاچه مهارلو هستند. از این دریاچه برای تهیه نمك صنایع استان فارس هم استفاده می‌شود.
ارتفاع این دریاچه، ۱۴۶۰ متر از سطح دریا و بیشینه ژرفای آن ۳ متر است. به همین دلیل میزان تبخیر بالاست و بخشی از بستر آن را لایه ‎ای از نمك می ‎پوشاند و فقط در بخش ‎های شمالی و مركزی آن، آن هم با ژرفای خیلی كم و شوری زیاد،آب وجود دارد.
دریاچه مهارلو در یك فرونشست ناودیس مانند با روند شمال غربی – جنوب شرقی، شكل گرفته كه گسل جوان و لرزه ‎ای سروستان از آن می ‎گذرد.

در سال ۱۳۸۵ با تصویب هیأت وزیران، دریاچه مهارلو به عنوان یكی از ۷ منطقه نمونه گردشگری ایران برگزیده‌شده‌است. مهارلو، بكت، كمال آباد، برمشور، قنبری، هزاردره، انجیره و سیف آباد از روستاهای گردشگری پیرامون این دریاچه هستند. از كوه‌های مشرف به دریاچه می‌توان به كوه قلعه گریخته، كوه شرقی و كوه شمالی اشاره كرد.
طی دوره‌ای در سال ۱۳۸۵ خ. پرواز بالگردها بر فراز این دریاچه ممنوع شد.

خشكی:
در خشكسالی سال ۱۳۸۷ / ۲۰۰۸ حدود ۹۰ درصد دریاچه «مهارلو» خشك شد و از این دریاچه به غیر از نیزارها و تالاب‌های اقماری چیزی به‌جا نماند. در پی این خشكسالی از جمعیت ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار قطعه‌ای پرنده فلامینگو در دریاچه مهارلو در سال ۱۳۸۷ خورشیدی تنها حدود ۵ هزار فلامینگو باقی ماند.