لباس زنان و مردان به سه بخش سرپوش، تن پوش و پاپوش تقسیم می شود. عرقچین، روسری كلاغه‌ای، شال و چارقد، چالما – شاماخی(سربند)، چپی(روسری)، آلاچارشاب(چادر رنگی)، اوربند(روبند) و چادرا(چادر) متداول‌ترین سرپوش‌های زنان روستایی و عشایر آذربایجان‌شرقی را تشكیل می‌داده است. كوینك (پیراهنی بلند با یقه گرد)، دُن (نوعی پیراهن)، تومان (دامن بلند)، شلته یا دیزلیك (دامن كوتاه)، جلیقا(جلیقه)، یل (نوعی كت با پارچه مخمل و ترمه)، خود(كت معمولی)، جان كوینك(شامل تمام البسه كاموایی كه روی پیراهن به تن می كنند) و تركوینكی (زیرپوش) نیز از تن پوش‌های زنانه به شمار می‌روند. پاپوش‌های زنانه نیز دارای انواع مختلفی همچون جوراب، گالش(كفش بدون پاشنه)، چاروق، قوندارا(نوعی كفش چرمی)، قیرمیزی باشماق(پاپوشی همچون دمپایی) و تك گون(كفش جشن و عروسی) بوده‌اند.
سرپوش‌های مردان نیز انواع كلاه‌هایی بوده‌اند كه در زبان تركی به آنها بورك یا پاپاخ می گویند و شامل دری بورك)كلاه پوستی)، پهلوی،كپی، كامپابورك(كلاه كاموایی)، لبه دار، كئچه بورك(كلاه نمدی)، حصیری، دورگه بورك(نوعی كلاه از پوست بره)، عرقچین، یون بورك(كلاه پشمی) و شپو(شاپو) می شده است. تن پوش‌های مردان نیز كوینك، آغ كوینك(پیراهن سفید)، بی غب كوینك، روباشاكا، آرخالق – ستیره – پنجه (نوعی لباس همچون كت)، دُن یا اویما دُن، پالتون(پالتو)، گیمه، كورك(پوستین)، اووماشال(نوعی كت شلوار) و شلوار بوده است. لب چین یا دولاما(نوعی چكمه مخصوص چاروادارها)، تك گون، گلاسه باشماخ، چاروق و چوست نیز انواع پاپوش‌های مردان عشایری و روستایی آذربایجان شرقی بودند.
طرح و جنس لباس مردم آذربایجان شرقی
این لباس‌های محلی تشریح كرد: جنس پارچه‌های استفاده شده بسته به توان مالی افراد شامل كودری، ململ، چیت، متقال، فاستونی، دریاكنار، اوتماسینار، آیناگولی(پولكی)، شالموز، تافته، مخمل و به تازگی ابریشم، حریر می‌شود.
