سلمیان ، روستایی است در شمال دهستان بی بی سكینه (س) بخش صفادشت . این روستا در جنوب امین آباد ،در شمال غرب شهرآباد و شمال شرقی امامزاده بی بی سكینه (س) قرار دارد. سلمیان و امین آباد دو روستای شمالی دهستان بی بی سكینه (س) در كنار مرز شمالی شهرستان ملارد و در جنوب شهر ماهدشت استان البرز هستند. منطقه سلمیان و به خصوص نواحی شرقی آن اراضی زراعی حاصلخیز و سرسبزی را شامل می شود. جاده شهریار به اشتهارد كه از نیمه شمالی دهستان بی بی سكینه (س) می گذرد ، دسترسی به سلمیان را امكان پذیر می سازد. در حدود كیلومتر ۲۵ این جاده، مسیری آسفالتی به سوی شمال و شرق، و به مقصد سلمیان وجود دارد. بعد از طی مسافتی هشت كیلومتری در این مسیر به روستای سلمیان و تپه واقع در آن می رسیم.
تپه سلمیان ویژگی باستانی شاخصی در میان محوطه ای هموار است كه از شمال و غرب به زمین های زراعی ، از شرق به راهی خاكی به سوی ماهدشت و امامزاده احمد و محمود (علیهما السلام)كشیده شده و از جنوب به خیابان اصلی روستای سلمیان منتهی می شود . فعالیت های كشاورزی علاوه بر شمال و غرب تپه سلمیان در ضلع شرقی این تپه و در سمت راست جاده خاكی اجرا می شود.
تپه سلمیان از نظر شكل ظاهری تقریبا شبیه به یك بیضی است كه قطر بزرگ آن را در امتداد شمال – جنوب است. قسمت راس تپه شیب ملایمی از شمال به جنوب دارد. دامنه های هر چهار جهت اصلی این تپه به صورت دیواره های قائم بوده و آثار تخریب ناشی از عوامل طبیعی به شكل شكاف ها و شیارهای عبور آب بر ظاهر آن ها دیده می شود.
اجرای فعالیت های كشاورزی در اطراف تپه را نیز باید یكی از عوامل آسیب رسان به ماهیت این محوطه باستانی به شمار آورد . وجود جاده خاكی در ضلع شرقی و عبور و مرور مداوم در آن به تدریج باعث تخریب دامنه شرقی تپه خواهد شد. از این رو و با توجه به به شرایط محیطی تپه سلمیان نظارت بر محل و رعایت ضوابط حفاظتی ضروری است.
سفال
در بررسی تپه سلمیان و محوطه اطراف آن سفال های متنوعی جمع آوری شده كه غالبا در زمره آثار دوره اسلامی هستند. به طور كلی سفال های تپه سلمیان به دو گروه بی لعاب و لعابدار تقسیم می شود. رنگ رایج سفال های بی لعاب نخودی و قرمز است.
این سفال ها از نظر جنس شامل انواع ظریف و نیمه خشن و با توجه به قطعات مختلف لبه وكف به لحاظ شكل مشتمل بر ظروف كوچك و بزرگ می گردند .شاموت سفال های بی لعاب را ماسه بادی با ماسه نرم تشكیل می دهد . در بین سفال های بی لعاب از نظر تز یین دو گروه سفال ساده و منقوش را می توان شناسایی كرد نقوش این سفال ها تزیینات كنده و افزوده رابه صورت خطوط موازی ،عمودی و مواج با انواع ساده و یا تزیینی در بر می گیرد. جالب توجه تكه سفالی است كه علاوه بر نقش افزوده در نزیدیك لبه ، فرو رفتگی باریك و نسبتا عمیقی را در روی لبه دارد . سفال های بی لعاب تپه سلمیان چرخ ساز و پخت آن ها كامل است . گروه دوم مدارك سفالی نمونه های لعابدار هستند. تكه سفال های لعابدار عموما ظریف بوده و هر دو سطح داخل و خار ج آن ها با لعاب هایی به رنگ آبی تیره و روشن ، زرد ، سبز و قهوه ای تزین شده است.
بر اساس مجموعه شواهد موجود می توان قدمتی برابر با دوره صفوی را برای تپه در نظر گرفت. وجود دوره های قدیم تر در صورت گمانه زنی و اجرای لایه نگاری باستان شناسی احتمال دارد.