گردشگری ایران هم‌اكنون در موقعیتی تاریخی و سرنوشت‌ساز قرار دارد. پیش‌بینی بهبود و گسترش ارتباط با جامعه جهانی و همزمان ثبات و امنیت داخلی برای یك بازه زمانی چند ساله در كشور در فضای ناآرام كشورهای همجوار و رقیب، امری كاملا منطقی به نظر می‌رسد.
این یك حقیقت است كه صنعت گردشگری بیش از دیگر صنایع تحت‌تاثیر عوامل بیرونی قرار دارد. افزایش چشمگیر آمار مسافران ورودی پس از انتخابات ۲ خرداد ۷۶ و كاهش این آمار در پی وقایع ۱۱ سپتامبر و جنگ آمریكا با عراق تنها نمونه‌هایی هستند از این تاثیر بر گردشگری كشورمان. اما امروز، با روی كار آمدن دولتی با رویكرد تدبیر و اعتدال، پیش‌بینی می‌شود كه شاهد تغییر روند فعالیت‌های گردشگری در كشورمان باشیم. تقریبا همگان بر این باورند كه هم‌اكنون سكان دستگاه دیپلماسی در دست یكی از شایسته‌ترین دیپلمات‌های كشورمان است و آقای ظریف در نخستین گام‌ها، ضمن حفظ حرمت‌ها، توانستند قواعد بازی را در عرصه بین‌الملل به سود كشورمان تغییر دهند. از دیگرسو با گسترش نفوذ القاعده در شمال و شرق افریقا، به‌ویژه در كشورهایی مانند مصر و كنیا، به سرعت شاهد روگردانی گردشگران بین‌المللی از این مناطق خواهیم بود و این یعنی فرصتی با ارزش برای توسعه گردشگری و به‌ویژه طبیعت‌گردی در كشور زیبایمان. در حقیقت هم‌اكنون صحرای بزرگ افریقا به منطقه‌ای ناامن برای گردشگران، به‌ویژه از كشورهای اروپایی و آمریكای شمالی تبدیل شده و این در حالی است كه حتی دورافتاده‌ترین مناطق كشورمان از سطح امنیت بسیار بالایی برخوردارند. برخورداری از تنوع زیستی كم‌نظیر، از جمله وجود گونه‌های منحصربه‌فردی از حیات وحش نظیر یوزآسیایی و زاغ بور، كوه‌های سر به فلك كشیده، وجود چهار فصل كامل و چشم‌اندازهای زیبای كویری و بیابانی همراه با تمدنی كهن در مناطق بكر طبیعی، تنها گوشه‌هایی هستند از فرصت‌های باارزش خدادادی این مرز و بوم برای توسعه پایدار طبیعت گردی. باید در اسرع وقت ضمن شناسایی نیازهای گردشگران ورودی، به‌ویژه از كشورهای پیشرفته، با انجام اقداماتی موثر و در كوتاه‌مدت، حداقل زیرساخت‌های مورد نیاز این گردشگران را در كشورمان فراهم كنیم. ایجاد بستر مناسب برای صعود گردشگران به كوه‌هایی مانند دماوند و تامین حداقل زیرساخت‌ها برای بازدید ایشان از كوهی كه بحق حكم مادر ایران زمین را دارد از جمله حفظ حریم و پاكسازی آن از پسماندها، شناسایی و آماده‌سازی مسیرهای تركینگ دو الی چند روزه ضمن رعایت كلیه ملاحظات زیست‌محیطی، آماده‌سازی مسیرهای بیابانگردی همچون محور طبیعت‌گردی مرنجاب تا قصر بهرام و احیای جاده باستانی سنگفرش از قصر بهرام تا گرمسار، ایجاد زیرساخت‌های لازم جهت بازدید گردشگران از بیابان‌های بكر خراسان جنوبی، به‌ویژه در مناطقی مانند سه قلعه، همت‌آباد و ده سلم و آماده‌سازی محور گردشگری نهبندان تا شهداد، ایجاد بستر لازم جهت پرداختن گردشگران به فعالیت‌های ماجراجویانه در رودخانه‌های خروشان زاگرس، بهبود كیفیت، استاندارد‌سازی و گسترش شبكه اقامتگاه‌های بوم‌گردی، پرداختن اصولی به مفهوم گردشگری روستایی (و نه فقط روستاهای هدف گردشگری كه می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد نوعی رقابت ناسالم میان روستاها در یك منطقه شود)، توسعه پایدار و منطقی گردشگری در مناطق چهارگانه تابع سازمان حفاظت محیط‌زیست و تلاش برای حفاظت از گنجینه‌های با ارزش تنوع زیستی كشور زیبایمان در سایه معرفی آن‌ها به شهروندان ایرانی و گردشگران بین‌المللی و… تنها گوشه‌هایی هستند از این اقدامات كه باید با سرعت شاهد انجام آن‌ها باشیم و البته در این میان نباید از معرفی ظرفیت‌های طبیعت‌گردی كشورمان به بازارهای جهانی، تولید اقلام تبلیغاتی با كیفیت بالا و حضور موثر در نمایشگاه‌های گردشگری معتبر و بین‌المللی غفلت كنیم. در پایان، به نظر می‌رسد گردشگری ما هم‌اكنون در موقعیتی تاریخی و شاید سرنوشت‌ساز قرار دارد. پیش‌بینی بهبود و گسترش ارتباط با جامعه جهانی و همزمان ثبات و امنیت داخلی برای یك بازه زمانی چند ساله در كشورمان در فضای ناآرام كشورهای همجوار و رقیب، امری كاملا منطقی به نظر می‌رسد. استفاده از این فرصت با ارزش كه شاید هرگز شاهد تكرار آن نباشیم، وظیفه امروز ماست. در شرایط كنونی، ما زمانی برای آزمون و خطا نداریم. باید از تجربیات با ارزش گذشته درس گرفته و ضمن بومی كردن دانش روز گردشگری، ارزش زمان را درك كنیم.
