روستای مرق زادگاه افضل الدین مرقی كاشانی )در۴۲كیلومتری شمال كاشان ازتوابع استان اصفهان روستایی خوش آب وهوابامناظری بسیارزیباوچشم نوازوجودداردبنام مرق .مرق درلغتنامه دهخدابه معنای آوازكنیزكان گفته شده ،روستای مرق دردامنه كوه های سربه فلك كشیده كركس قردارد،منطقه ای بكروزیبا،كوهستانی بامردمانی خونگرم وزحمتكش كه بیشترآنهاكشاورزوكارگرهستندكه به شغل دامداری وكشاورزی وباغداری مشغول می باشند.دراین روستاضمن طبیعت بسیاردیدنی ومناظردلنوازاعم ازرودخانه ،چشمه ،باغات سرسبزوبقعه حكیم وادیب وفیلسوف فرزانه مرحوم باباافضل الدین مرقی كاشانی وجوددارد.آنچه ازنظرمحققان نزدیك به یقین می باشداین است كه باباافضل درقرن ششم دراین روستابدنیاآمده ودرقرن هفتم بدرودحیات گفته است،مدفن آن مرحوم دربلندترین نقطه منتهی الیه غرب روستاواقع است آرامگاه حكیم افضل الدین مرقی ازبناهای عهد مغولی است،درداخل این بقعه دوقبردیده می شودكه یكی مرقد افضل الدین است ودیگری به نام پادشاه زنگ شهرت دارد.بنابه روایات پادشاه زنگ هنگام سیروسیاحت دربرخوردبا باباافضل مجذوب ومرید وی شده وتاآخرعمردرخدمت بابازیسته وپس ازمرگ درجواراو دفن گردیده است این حكیم بزرگوارپژوهشگری راستین درشیوه عرفان ،اندیشه های نوآیین اوهمچون آذرخشی بودكه جهان فلسفه راروشنی بخشید. روستای مرق در فاصله ۴۰ كیلومتری غرب شهر واقع شده است. این روستا در منطقه‌ای كوهستانی قرار دارد.. در این منطقه كشاورزی بیشتر به صورت باغداری انجام می‌شود. بیشتر آب موجود در رودخانه ناشی از آبدهی چشمه‌های اشردون، سپر، لنج لواده و سارمون است. دسترسی به روستای مرق از طریق كاشان و از مسیر جاده كاشان – راوند – سادیان – مرق از طریق یك جاده آسفالته امكان‌پذیر است. پیشینه تاریخی روستا در خصوص قدمت روستا اقوال گوناگونی وجود دارد كه هر یك حكایت از سابقه طولانی سكونت در این روستا دارد. عده‌ای قدمت روستا را به زمان اسكندر مقدونی نسبت می‌دهند و دلیل آن را سكه‌های طلای مكشوفه از قبرستان متروكه محله دروازه می‌دانند. وجود مدفن شاعر صاحب نام و پر آوازه قرن هشتم هجری، حكیم افضل‌الدین مرقی معروف به (بابا افضل) در این روستا از دیگر دلایل قدمت روستاست. زمان تولد این شاعر را سال ۵۸۳ و درگذشت آن را سال ۶۶۶ هجری قمری ذكر كرده‌اند. او تمام عمر خود را در این روستا گذرانده است. نقل شده این شاعر در عصر خواجه نصیر‌الدین طوسی هلاكو می‌زیسته و بعضی خواجه نصیر را شاگرد باباافضل دانسته‌اند، در كتاب بوستان مرق به نقل از استاد نفیسی آمده،«خواجه نصیر نام او را شیخ‌افضل‌الدین محمدبن‌حسن‌المرقی‌المعروف بالقاشی آورده است» مدفن او دارای بقعه‌ای است كه زمان ساحت بقعه و مجموعه آن، شامل گنبد هرمی شكل، ایوان و فضاهای جانبی آن، را به زمان صفویه نسبت می‌دهند. وجود درخت سرو كهنسال در حیات مسجدجامع كه سابقه آن را به پیش از دوران زندگی باباافضل برمی‌گردد، گواه دیگری بر قدمت این روستاست. اعتقاد بر این است كه درهای مقبره باباافضل را از چوب‌های این درخت ساخته‌اند. محصولات عمده باغی این روستا به ترتیب شامل گردو، بادام و گل‌محمدی است كه باغ‌های آن به صورت مختلط و سنتی است. منبع اصلی درآمد ساكنان از این سه نوع محصول است. سایر محصولات باغی روستا عبارتند از زرد‌آلو، گیلاس، آلوچه، سیب درختی، انگور، خرمالو، آلو، آلبالو، قیصی و شاه‌توت است و عمدتاً جنبه خود مصرفی دارد كه در این میان تنها محوصل زرد‌آلو به خشكبار تبدیل می‌شود.محصولات عمده زراعی روستا شامل گندم و جو است. كه در سطحی معادل ۴۰ هكتار كشت می‌شود. دیگر محصولات زراعی عبارتند از لوبیا، نخود، شبدر، یونجه و سیب‌زمینی كه جنبه خود مصرفی دارد.