سنقرآباد روستایی زیبا در بیست كیلومتری غرب كرج . از شهر كرج كه به سمت غرب بیرون بیاییم ،كمی كه از شهر دور می شویم هوای خنك تر و تمیزتری وارد شش هایمان می شود.شیشه اتومبیل را كه پایین می زنی باد حیات بخشی به صورتت می خورد.هوای خنك و تمیزی كه خبر از آبادی های پر آب و درخت اطراف می دهد.در بین این آبادی ها روستایی وجود دارد كه در نگاه اول همچون نگینی سبز می درخشد.
سنقرآباد.روستایی زیبا در بیست كیلومتری غرب كرج. پر دار و درخت.زیبا با (……..)تن جمعیت خون گرم،زحمت كش،و لهجه ی شیرین البرزی.گرم و صمیمی.اكثرا كشاورز.كشاورزی اینجا اغلب درخت است و صیفی.محصولشان آلو ،گلابی،سیب،هلو،…و سبزی و صیفی
در سال های اخیر به علت سرازیر شدن مردم شهر به این روستای تفریحی و گران شدن قیمت زمین ها،در كنار خیابان اصلی بنگاه های املاك زیادی به چشم می خورد.بنگاه هایی كه زمین های كشاورزی و وسیله امرار معاش مردم را به قطعات كوچك تقسیم می كنند.در آن ویلایی تفریحی می سازند و به مردم شهر می فروشند.
سنقرآباد از نظر امكانات زندگی همچون تلفن،گاز،آب لوله كشی،برق،بهداری،خیابان های آسفالته و …….. چیزی از شهر كم ندارد.فقط به جای شلوغی و دیوارهای سیمانی بلند،چشم اندازهایی از باغ و درخت و طبیعت دیده می شود.
پوشش گیاهی و جانوری
در گذشته گیاهان گوناگونی وجود داشت (نی ، گزنه ، گل گاوزبان ،شیوران ( خاك شیر) …. واما با بیشتر شدن باغ و سیمانی شدن جوی های آب و افزایش چاه های آب تقریبا بیشتر آنها از بین رفته و در باغ فقط چند نوع علف بیشتر نمی بینی.حیوانات و پرندگان متعددی هم به چشم می خورد.مانند سگ و روباه و شغال و گرگ و خرگوش و سمور و لاك پشت و مار و كلاغ و زاغچه و كبوتر و بلبل و دم جنبانك و پرستو و سار وسهره و گنجشك و پرندگان مهاجر)
تاریخچه
از نظر جاذبه های تاریخی ؛ درخت چنار بزرگی وجود دارد كه هیچ كس نمی داند چند سال عمر دارد.تنها چیزی كه می دانیم مربوط به چیزی است كه می بینیم.یعنی تنه ی درخت كه داخلش خالی است .و در گذشته گوسفندان خود را در داخل آن نگهداری می كردند.گله ای سی تایی در آن جای می گرفته.و به قدرت خداوند این درخت همچنان سبز و استوار پابرجاست .و كسی نمی داند چه خاطراتی را از چه زمان هایی به خاطر دارد.و از زمان ما برای آیندگان چه خبرهایی را در خود حفظ می كند.شاید اگر زبان این درخت را می فهمیدیم با ما از زمان های ارباب رعیتی كه مردم در سختی زندگی می كردند،گندم می كاشتند،سه سهم از آن ِ رعیت و دو سهم از ارباب،سخن بگوید.زمانی كه رعیت جزء اموال ارباب به حساب می آمد.یا از زمانی سخن بگوید كه خالصه بوده و روستا جزء اموال دولتی بوده و شاه آنرا به ارباب ها اجاره می داده.و رضاشاه روستا را به همراه مردمش به ارباب می فروشد.هنوز هم در بین مردم نام خانوادگی خالصه دهقان كه یادآور زمان های رنج انسان بوده به چشم می خورد.و می گویند قبل از زمان خالصه شكارگاه قاجار بوده.زمانی كه آب بالا بوده و برای كشاورزی كاریز می زدند تا آب و رطوبت زمین كم شود و برای كشت مناسب شود.و كشاورز امروز در عمق هشتاد متری به آب می رسد و چاه صدوپنجاه متری حفر می كند تا سفره های زیرزمینی را خشك كند.
سنقرآباد در لغت نامه دهخدا
دهی است جزء دهستان افشاریه ی ساوجبلاغ بخش كرج،شهرستان تهران.دارای ۴۵۵ تن سكنه.آب آن از رود كردان ،محصول آنجا غلات،صیفی،بنشن،چغندرقند،لبنیات و انگور است.شغل اهالی زراعت و گله داری می باشد.(فرهنگ جغرافیا ج ۱
در سفرنامه ناسرخسرو هم از سنقرآباد سخن به میان آمده.از محل تقسیم آبش كه قوهه (روستای كوهه كنونی( و وضع زندگی مردمش.و ناسرخسرو بعد از تعریف از سنقرآباد در پایان چنین گفته (والحال خراب اس (
در واقع جاده ی اصلی و اتوبان كرج قزوین امروز جای جاده قدیمی و باستانی ای را گرفته كه در چندكیلومتری پایین تر و از كنار روستای سنقرآباد و روستاهای هم جوار می گذشته.و به آن جاده شاه و جاده خراسان می گفته اند.و از تپه ها و آبادی ها و آثار و خاطرات گذشتگان این امر به روشنی پیداست.از دیگر
جاذبه های تاریخی سنقرآباد
امام زاده ی قدیمی آن می باشد.امام زاده بی بی سكینه.با معماری صفوی.كه در سال های اخیر بنای قدیمی آن تعمیر شد.مسجد امروزی هم جای مسجد قدیمی است كه در آن یك چنار و یك نارون قدیمی بوده كه اكنون جای خود را به مسجدی بزرگ و امروزی داده.بنایی بزرگ كه در مراسم ترحیم و در ایام محرم استفاده می شود.بعضی وقت ها هم فرمان دار و بخش دار در آن با مردم صحبت می كنند وهمه ی مشكلات را حل می كنند و ختم جلسه.و جلسات بسیج و ماه مبارك رمضان.آب انبار بسار قدیمی و نفیسی بوده كه در كنار حمام عمومی امروزی بوده و در سالهای اخیر به همت مردم محل تخریبش كردند.تا دهداری زباله هایشان را جمع كند و بیرون از روستا ببرد.خندق بزرگ و قدیمی كه اكنون از بین رفته و قبل از لوله كشی در آن آب می بستند و از آن استفاده می كردند.برای مصرف دام ها و شست وشو.تپه های فراوانی در روستا بوده كه همه را به جهت زراعت از بین برده اند.و فقط قسمتی از آن كنار امامزاده باقی مانده كه نشان دهنده ی قلعه ایست قدیمی .اما از تپه های خراب شده؛یكی از نامش (كرنی خانه) پیداست كه كرناخانه بوده.و از بقیه ی تپه ها آثار بناهایی پیدا شده با معماری صفوی.كه نشان می دهد در زمان صفویه در سنقرآباد زندگی رونق داشته.دیوارها و ظروف و كاشی ها ی نفیس و لعابی و سكه هایی از زمان صفویه و نادرشاه.دیگر خرابه های قدیمی اطراف این روستا نشان از عمارت ها و آبادی های دور زمان می دهد.بناهایی بلند.چاپارخانه.آسیاب قدیمی.باغستان كه در حال حاضر جز اندكی مخروبه و نامی كه همچنان به روی آن زمین ها باقی مانده چیزی در دست نیست.شاید زیرخاكی هایی هم پیدا شود.
حمام قدیمی كه با معماری حمام فین كاشان و در ابعاد كوچكتر وجود داشته.كه متاسفانه آنرا خراب كردند بو بجای آن مخابرات ساختند.
زندان قزلحصار
كمتر از ده كیلومتری این روستا زندان قزلحصار وجود دارد.در اطراف زندان خوانواده های زندانیان از اقصی نقاط ایران آمده و ساكن شده و شهری را به وجود آورده اند به اسم ملك آباد.مركز فرهنگی و هنری منطقه .شهری كه هر انسان خلاف كاری آنرا می شناسد.ملك آباد مركز همه گونه خلاف است.عرق ،ورق،زرورق،شیشه ،كنیاك ،اكس.نه در گوشی،بلكه آزاد..تاثیر زیادی بر سنقرآباد و منطقه و حتی بر شهر بزرگی مانند كرج گذاشته و بازار مواد مخدری و الكلی و پناهگاه دزد و جانی و مركز فساد اخلاقی.اوضاع زندگی در این روستای زیبا را به گونه ای تحت تاثیر گذاشته كه كسانی كه می خواهند فرزندانشان سالم تربیت شوند ناچار باید از این روستای زیبا مهاجرت كنند.اكثرا هم به شهر ها.جای تاسف است كه امروز در سال ۱۳۸۹ من نیز همچون ناسرخسرو قبادیانی در پایان سخنم باید بگویم سنقرآباد والحال خراب است.
