در نزدیكی بیستون ، زمانیكه هنوز به شهر وارد نشده ای ، اگر به كوه مقابل خود دقت كنید ، تصویری از خفتن شیرین را می بینید كه رو به افق بر روی كوه دراز كشیده است . تصویری كه از آن نام برده می شود به تخت شیرین و یا در اصطلاح محلی ” شیرین خه فتیه ” مشهور است . این تخته سنگ در پای رود گاماسیاب قرار دارد و در افسانه ها آمده است كه در آن روزگاران و در فصل گرم تابستان زمانی كه شیرین تنی به آب می زد ، در این مكان دراز می كشید تا موهایش خشك شود . در یكی از این روزها و زمانیكه فرهاد خسته از كار برمی گشت ، ناگهان شیرین را دید كه بر روی كوه آرام و ناز خفته است و همان دم بود كه از خود بی خود و شیفته ی شیرین شد . كوه بیستون و رشته های متصل به آن یادآور افسانه شیرین و فرهاد است و هر ایرانی قصه آن را خوب می داند و نقل به نقل و سینه به سینه وفای آن دو دلدار را به نسل های بعد از خود منتقل می كند . شیرین دختر پادشاه روم و همسر پادشاه ایران ، خسرو پرویز بوده است . در قصه ای كه نظامی به آن پرداخته ، فرهاد و خسرو پرویز هر دو دلداده ی شیرین بودند و در این میان خسرو برنده ی این دلدادگی شده و شیرین را تصاحب می كند . فرهاد كه عشق خود را از دست داده می یابد در صدد آرامش شیرین و رساندن آب به منزلگاه او برآمده تا از این طریق احساس خود را به شیرین نشان داده باشد و همین امر موجب می شود كه دل سخت بیستون را شكافته تا آب را به آن سوی كوه هدایت كند . اما نیرنگ خسرو كارساز تر است و فرهاد كوه كن را در پای كوهی كه ضربه های او به ستوهش آورده بود كشته می شود .