همیشه سعی بر این بوده تا عروس را در روزو شب عروسی به بهترین روش بیارایند تا تمام زیبایی عروس در آن روز و شب نمایان شود. عروسك متشكل از عروس + ك می باشد یعنی عروس كوچك. در سیستان به این نوع عروسك لبتك می گویند كه برگرفته شده از واژه لعبت می باشد كه در فرهنگ فارسی معین بازیچه و عروسك معنی شده است. می توان گفت لبتك همان معنی عام عروسك می باشد به این دلیل نیز می بینیم كه عروسك ها را به زیباترین حالت ممكن می سازند. اگر چه عروسك ها نمونه های كوچك شده از واقعیات می باشند واقعیاتی كه ممكن است نشان از حالتی انسانی داشته باشد یا حیوانی یا نماد و نشانه یك شئ باشد ولی این ابزار با همه سادگی و زیبایی اش یكی از مهم ترین راههای درونی كردن مفاهیم اخلاقی و اجتماعی در كودكان بوده و هست و خواهد بود. در جایی گفته بودم كه عروسك ها نیز خود رسانه هستند و اگر درست بشود از آنها استفاده كرد نقش و تاثیرشان كمتر از رسانه های دیگر نیست. اگر چه خود می دانم كه برد و سطح پخش شان به پای رسانه ها نمی رسد ولی به نظرم تاثیر شان عمقی تر بوده و كودك و ذهن كودك را بیشتر درگیر خود می كنند. عروسك سیستانی یا “لعبتك” یا “لبتك” كه با چوب درخت مقدس سیستانی به نام “گز”، ( نماد دختران و زایش) ساخته می شود ریشه‌ای عمیق در فرهنگ مردم منطقه دارد، و از دیر باز نقش مهمی در فهماندن آداب اخلاقی و اجتماعی برای كودكان سیستانی ایفا می كرده است ولی متاسفانه با پیشرفت صنعت و ظهور مدرنیته دیگر تنها می شود این رسانه را در خاطره ها و از مدتی قبل تر در چند وبسایت و كتاب پیدایش كرد. از آنجایی كه ابزار تهیه عروسك ها ساده بوده در هر خانواده ای این لوازم به آسانی و در حجم زیاد قابل دسترس بوده است اینان برای خرید و فروش ساخته نمی شدند و مادر هر خانواده ای آن را برای كودكان خود می ساخته پس عروسك ها را می شود در سترس ترین و كم هزینه ترین رسانه قلمداد كرد كه نقش خود را از دیر باز به درستی ایفا كرده است.