تخت خاتون یا تخت خان منطقه ای خوش آب و هوا در مسیر ایلام به مهران و در منطقه ی عمومی صالح آباد است. این مكان علاوه بر داشتن چشمه ی آب سرد و زلال به علت قرار داشتن در دامنه ی غربی كوه نخجیر از نظر دسترسی به شكار انواع حیوانات وحشی و هِیزم درختان بلوط از شرایط و مزیتهای بسیار مطلوبی برای استراحت و تفریحگاه والیان ایلام برخوردار بوده است.
تداوم استقرار خان والی و همراهانش هر سال به مدت طولانی در این مكان تخت خاتون (كه به احتمال زیاد به لحاظ تعلق خاطر زیاد خان به یكی از همسرانش آنجا را ” تخت خاتون ” نامید) و بعدها به تخت خان تبدیل شد , باعث گردید كه غلامرضاخان والی از فرصت استفاده كرده و دستور به نگارش كتیبه ی بزرگ و به یاد ماندنی خود در این مكان بنماید .
ارزش واهمیت این سنگ نوشته علاوه برزیبایی خط و متن آن دارای اطلاعات فراوانی است كه از گذشته ی والی و كارهای عمرانی وی دست می دهد , چیزی كه در سایر كتیبه ها تنها اشاره ای گذرا به آنها شده است .
متن كتیبه بر روی قطعه سنگی بسیار بزرگ , حجیم و مكعبی شكل و بر نمای غربی آن در ارتفاع ۵/۲ متری قرار دارد . نمای عمومی سنگ نوشته یك متوازی الاضلاع در ابعاد ۱۴۵ × ۱۹۰ سانتی متر بوده كه ابتدا آن را حدود دو سانتی متر به لحاظ فراهم نمودن یك سطح صاف و یكنواخت تراش داده و آن گاه با تراش دادن مجدد حروف و كلمات را برجسته نموده اند .
خط كتیبه از نوع نستعلیق و با گرایش به سوی نستعلیق شكسته می باشد كه از نظر نگارش و حكاكی یكی از زیباترین كتیبه ها در نوع خود به شمار می رود.
