روستا كارند از لحاظ از لحظ اقلیم آب و هوایی در بخش گرمسیری استان كهگلویه و بویر احمد واقع شده است و از لحاظ موقعیت مكانی در مرز دو استان كهگلویه و بویر احمد و استان خوزستان قرار دارد ، یعنی همانطور كه در تصاویر زیر معلوم است ، روستا ی كارند در حد فاصل و مابین شهرستان لیكك ( بهمیی ) و شهر جایزان استان خوزستان قرار دارد.
این روستا از لحاظ موقعیت توپوگرافیایی ، اقلیمی كوهستانی است كه از شمال شرق آن ، می توان چشم اندازی زیبا از كوههای سر به فلك كشیده زاگرس ( رشته كوههای سیاه ) و از جنوب و جنوب غرب و شمال و شمال غرب نیز می توان ارتفاعات پستتری از رشته كوههای زاگرس را مشاده نمود . در حقیقت روستای كارند بوسیله زاگرس زیبا احاطه و محصور شده است كه گویا گوهریست گرابها در میان انگشتر.
مردمان روستای كارند ایرانی الاصل و از نژاد پاك آریا و قوم پارس هستند كه به زبان فارسی ایرانی و گویش لری كهگیلویه ی گرمسیری صحبت می كنند . اگه براتون سوال پیش اومده كه چرا گفتیم گویش لری كهگیلویه گرمسیری ، به این علت هست كه خود گویش لری كهگیلویه شامل چندین لهجه متفاوته . روستای كارند در گذشته در برگیرنده ی قشر های متفاوت مردمانی از طوایف نام برده شده در زیر بوده است :
۱- یوسفی ها ( جاكی – بذرافكن – یوسفی فر- جوان – دلاوری – راوند – دیوغار ( پور محمدی) و … )
۲- طیبی ها ( ملك زاده – طیبی فر و … )
۳- شیوخ ( جهاندیده – دانا – برندار و … )
۴- سادات میر سالار ( میر سالار – آوری و … )
۵- بالیووها ( دلاوری – بالیووی و …)
در حال حاظر طوایف ساكن در روستای كارند به ترتیب زیر هستند :
۱- یوسفی ها
۲- علادینی ها
۳- شیوخ
۴- سادات
زادگاهم ای كارند من
روستایم ای آنكه در حسن و كمال
بی قرینی ، بی دلیلی ، بی مثال
ای همه سر تا به پا زیبایی و شور و نشاط
ای همیشه نام تو در یاد من
ای جولانگه افكار من سلامت می دهم
ای قدمگاه امیرالمومنین سلامت می دهم
ای سرزمین آبا و اجدادی سلامت می دهم
بس كه سرسبزی و پر نقش و نگار
گشته هر روزت به گیتی چون بهار
آید از ره چون مه اردیبهشت
می شوی از خرمی باغ و بهشت
هر كه دیده چشمه ساران تو را
گشته مبهوت و لب تحسین گشود
(( كوه قندولت)) قشنگ و با صفاست
مظهر زیبایی و لطف خداست
آنكه می جوید بهشت این زمین
((تنگستان)) تو بیند این چنین
تو مگر در دل چه داری كه این چنین لبریزی از عشق و صفا !!
تو تنت رنگین شده با لاله های سرخ عشق!؟
لاله هایی كه نوازش می دهند تن مجروح تو را
زادگاهم ای كارند من
تو همه زیبایت در یك نگاه معلوم نیست
لیك شاید دیده بیند روی تو در یك نگاه
قلب زیبای تو را من یافتم! كس نمی داند كجاست ؟
بر فراز تپه ایست كز وجود لاله هایش شهد می جوشد
روستایم ، در گذر از روزگاران پاینده و بیدار باش
روستایم ، خاكت از آفات دوران دور باد
تو بود دنیا ، تو مانی برقرار جاودان بر پهنه روزگار