این پل در سر راه قدیمی لنگروه به لاهیجان ، بر روی رودخانه جاری در میان روستاهای لیالستان و نالكیاشهر قرار گرفته و ظاهراً در دوره صفوی (و به روایتی در دوره قاجار) توسط حاجی یحیی نامی ساخته شده است. درازای پل مجموعاً ۲۲ متر و بلندی تیزی جناغ طاق تا سطح آب ، ۵۰/۶ متر است. عرض گذر پل با درنظر گرفتن جان پناه ها ۸۳/۳ متر و بدون آنها ، ۱۳/۳ متر است. پل دارای دو دهانه اصلی در وسط به عرض ۹۰/۹ و دو دهانه فرعی در طرفین است كه هر یك ۱۰/۲ متر پهنا دارند. سطح پل سنگ فرش است. در اینجا نیز همانند پل خشتی لنگرود ، معمار بعد از برپا داشتن طاق ها ، یك ردیف آجر را – در امتداد قوس طاق – ۱۲ سانتیمتر جلوتر قرار داده ، سپس بقیه بدنه پل را طبق معمول بالا آورده است. اندازه آجرهای به كار رفته ۴×۲۰×۲۰ سانتیمتر است. در دو طرف دهانه اصلی پل ، دو سیل برگردان در جهت موافق و مخالف جریان آب ساخته اند. این پل به شماره ۱۷۸۳ به ثبت تاریخی رسیده است.