ریجاب یكی از بهترین و زیبا ترین تفرجگاهای كرمانشاه و شاید هم ایرانه . تقریبا در نود تا صد كیلومتری كرمانشاه و در مسیر كرمانشاه – سرپل ذهاب واقع شده . نرسیده به سرپل ذهاب یه دو راهی هست كه نوشه ریجاب ۱۰ كیلومتر ( البته بیشتره ) از دو راهی كه میپیچی و رو به بالا كه حركت میكنی فكر میكنی كه ریجاب یه جای خشك و بی آب و علفه كه تویه یه منطقه گرمسیر واقع شده ولی در واقع اصلا اینجوری نیست و بعد از یه پیچ یه دره میبینی كه درخت هاش اینقدر بهم نزدیكند كه نمیشه یه جای خالی رو نشون داد . پایین تر كه بریم و به محل پاركینگ ماشین ها برسیم به یه منطقه فوق العاده زیبا و درختكاری شده ( البته به صورت طبیعی ) میرسیم كه جالب ترین و قشنگتیرن جاذبه اون چشمه خروشانی هست كه از وسطش رد میشه . آب با چنان شدتی عبور میكنه كه در نزدیكی اون باید داد بزنیم تا صداهامون بهم برسه . ولی زیبایی های ریجاب به همین جا ختم نمیشه درست بعد از پل چوبی كه مردم بومی منطقه ساختن یه جاده كوچیك هست كه اگه از اون به طرف عمق جنگل ها و باغات انجیر و گردو حركت كنیم و همچنین یه راهنمای خوب هم داشته باشیم به یكی از زیباترین آبشار های كرمانشاه میرسیم و از همه مهم تر اینكه اگه یه كم حال كوه نوردی هم داشته باشیم میتونیم قدیمی ترین مسجد غرب كشور رو كه به اون مسجد عبدالله به عمر میگن ببینیم . یه مسجد با ستون های سنگی فوق العاده بزرگ و یه منبر فوق العاده خوش ساخت . روی سقف مسجد هم گلدسته كوتاه مسجد قرار گرفته كه موذن به راحتی میتونه از اون بالا بره و به خاطر اكو ( بازگشت صدا ) كه كوهها مسبب اون هستن موذن براحتی میتونه كیلومترها دور تر رو هم خبر كنه .
گذشته از مسجد میشه به حس مهمان نوازی مردم منطقه هم اشاره كرد كه آدمو ترغیب میكنه همیشه یه سر به اونجا بزنه !!!
البته یه توصیه هم بكنم : اگه گذرتون به ریجاب افتاد به هیچ وجه اگه شناگر ماهری نیستن به آب ریجاب نزدیك نشین !!!!
ریجاب در لغت نامه ی دهخدا
ریجاب. (اِخ ) دهی از بخش كرند شهرستان شاه آباد. دارای ۵۵۰ تن سكنه . محصول عمده ٔ آنجا میوه و غلات و حبوب و توتون و لبنیات و انجیر و انار و گردوی آن به فراوانی و خوبی معروف است . زیارتگاه ابودجانه در آن مورد توجه اهل تسنن است . سه آبادی ریجاب ، یاران و زرده به نام دهستان ریجاب خوانده می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۵).
ریجاب و معرفی آن بهشت غرب
ریژاو در زبان كردی محل ریزش آب می باشد،اما معنی های متعددی دارد كه در زبان كردی اصیل معنی آن نوعی انجیر پریشان و پراكنده می باشد.
جمعیت:
در سال ۱۳۷،از مجموع۶۰۶۴نفر جمعیت منطقه ی مورد مطالعه ۲۵۵۰ نفر مرد و ۲۵۶۷نفر زن بوده اند كه در نتیجه نسبت جنسی برابر۹۹بدست امده یا به عبارت دیگر در این منطقه در مقابل هر ۱۱۰ نفر زن ۹۹ نفر مرد وجود داشته است.
جاذبه های ورزشی و تفریحی منطقه ی ریجاب
۱- ورزش ها وتفریحات آبی:رودخانه ی پر آب الوند امكان استفاده از ورزشهای آبی را فراهم آورده است. این رودخانه مكانی مناسب و بی نظیر برای ماهیگیری و شنا و… است به طوری كه در مسیر رودخانه می توان مكان های زیادی را برای ورزش شنا تشخیص داد.
۲- ورزش های كوهستانی : كوه های دالاهو در غرب استان كرمانشاه ودر منطقه ی ریجاب واقع شده و دارای پوشش جنگلی و مراتع سرسبز در دامنه و همچنین قله های برف گیر وچشمه سارهای متعددی می باشد. مناطق كوهستانی دالاهو محل مناسبی برای ورزس های كوهنوردی است و لذا در فصل های مختلف سال علاقه مندان بسیاری برای صعود به ارتفاعات راهی این مناطق می شوند.
۳- ورزش های هوایی : در روزهای ۱۸ تا ۲۰ فروردین ماه ۱۳۸۳ سیاه كوه ریجاب به عنوان سایت پروازی پارا گلایدر معرفی شد و تعداد زیادی پار- گلایدردر این مكان به پرواز در آمدند . زمانی كه با مربیان این ورزش صحبت به عمل آمد این مكان رابه عنوان بهترین سایت پروازی معرفی كردند چرا كه آنها معتقد بودند این منطقه دارای چشم اندازهای زیبای طبیعی و بادهای مناسب ودر كل شرایط خاص طبیعی است.
فعالیت و اشتغال مردم ریجاب
یكی از مهمترین مشاغل مردم ریجاب باغداری است و درواقع می توان گفت كه شغل اصلی مردم این منطقه می باشد. هر خانواده ریجابی حداقل دارای یك باغ است كهدز فصل بهار یا تابستان میوه ی آنرا برداشت كرده و در فصل های دیگر بر روی باغ كار می كنند. عمده میوه ی ریجاب را گردو وانجیر تشكیل می دهد البته علاوه بر این میوه انواع میوه های زیادی دراین منطقه برداشت می شود نظیر انگور- انار- زیتون- زردآلو- شلیل و… ولی میوه غالب همان گردو وانجیر می باشد.
این دو میوه دارای ارزش خاصی بوده و به بازار عرضه می شود بطوریكه بسیاری از شهرهای بزرگ ایران كه نیازمند این دو محصول هستند به وسیله ی مردم ریجاب با سعی وتلاش فراوان این مردم تامین می شود.یكی دیگر از مشاغل مردم در منطقه مذكور كه به یاری عزیزان اداره ی شیلات به وجود آمده استخرهای پرورش ماهی است .
گیاهان مصرفی و خوراكی منطقه ریجاب :
بسیاری از گیاهانی كه در منطقه ریجاب وجود دارند خواص دارویی یا خوراكی دارند به عنوان مثال گنور و ریواس گیاه خوراكی به حساب می آیند همچنین گیاهانی نظیر رازیانه ، نعناع و … خواص دارویی دارند بعضی از گیاهان نیز نظیر اسپند به صورت های غیر از خوراكی و دارویی مصرف می شوند .
چینور :
گیاهی است كه دارای گل های زرد رنگ است ، و دارای ساقه و نوك آن مانند غنچه بوده كه از آن اهالی برای خوشبو كردن و خوشمزه كردن روغن حیوانی ( روغن دان ) استفاده می كنند .
گنور و ریواس :
گنور در فصل بهار در كوه های دالاهو به وفور یافت می شود و مزه ای تقریبا” شیرین و پوستی صاف ، بر عكس ریواس كه كرك دار است .برگ گل های گنور سبز و دارای ریشه ی بسیار محكم است و علاوه بر مصرف خوراكی مصرف دارویی نیز دارد ریواس یا ریوند چینی در گذشته جزو گیاهان دارویی به شما می رفته ، ولی امروز آن را برای ساقه های برگ آن می كارند و از سبزی های خوراكی خوشمزه است مهمترین گونه های ریوند عبارتند از: ریوند ساقه قرمز و ریوند ویكتوریا .
ریواس وحشی در اغلب نقاط ایران ، از جمله كوه های دالاهو می روید . از آن خورشت می پزند و خام آن را هم می خورند .
سماق :
گیاهی دیگر با مزه ای ترش كه هم خوراكی و هم مصرف دارویی دارد ، سماق می باشد . مصرف دارویی آن در محل برای رفع تبخال های دور دهان و جوش های صورت است . میوه سماق ابتدا سبز رنگ و بعد از مدتی بر اثر تابش آفتاب قسمت فوقانی ایت گیاه قرمز می شود .
اسپن یا اسپند :
یكی دیگر از گیاهان ، گیاه اسپند می باشد كه در منطقه ی ریجاب و شاید در دیگر مناطق از كشورمان به صورت یك اعتقاد دیرینه ، اسپند خشك را بر روی آتش ریخته و معتقدند با این عمل دیگر اتفاق بدی برای آنها رخ نخواهد داد .
زندان دوناب كه مربوط به قلعه ی یزدگرد می باشد
پانصد متر بالاتر از برج خاموشی در ساحل چپ رودخانه ی الوند تپه ای كه درختان گردو و گلابی وحشی آن را پوشانده است،وجود دارد.بر این تپه بقایایی قلعه ای از روزگار ساسانیان برجاست.ارتفاع آن از سطح رودخانه ی الوند بیش از سی متر می باشد.نمای دیوارهای خارجی قلعه را قطعات سنگهای تراشیده تشكیل می دهد و از این جهت شباهتی به قلعه ی معروف سرماج دارد.
در ضلع شمال غربی قلعه آثاری از برج قلعه كه از قلوه سنگ و ملاط ساسانی ساخته شده باقی مانده است.با توجه به آپار فعلی قلعه می توان دریافت كرد كه در روزگار آبادانی این قلعه دو طبقه بوده و طبق رسم معماری ساسانی قلوه سنگ و ملاط مصالح ساختمانی آن بوده است.از طبقه ی تحتانی قلعه سه سه اتاق با ابعاد مختلف و تاق گهواره ای در كنار یكدیگر باقی مانده است.بر روی یكی از این سه اتاق كه از طبقه ی فوقانی بر جا مانده قرار دارد قسمتی از كف آن اتاق كه اتاق تحتانی را نیز تشكیل می داده ، ریخته است.اتاق طبقه ی فوقانی مربع شكل و به ابعاد۵*۵متر است.اتاق تحتانی همه مستطیل شكل می باشند.جاده ی قدیم ساسانی برای رسیدن به این قلعه رودخانه ی الوند را قطع كرده و در نتیجه پلی در مسیر آن زده اند كه با گذشت روزگار سقف آن ریخته و اهالی محل با استفاده از دیوارهای قدیمی پل را با استفاده از تنه ی درختان آن را پوشانده اند.جاده ی ساسانی پس از این پل به دو شعبه تقسیم می گردد،یك شعبه به طرف یراب الوند و شعبه ی دیگر به طرف این قلعه ادامه می یابد و به صورت مارپیچ از تپه بالا می رود.این قلعه را اهالی محل زندان دوناب می نامند و راهی كه به آن منتهی می گردد طوری ساخته شده كه دو سوار به راحتی در كنار هم عبور كنند.در برخی از نقاط برای جلوگیری از شیب زیاد پله هایی با ارتفاع كم ساخته اند كه هنوز هم باقی است.
مقبره ابودجانه – اسلام آباد
در نزدیكی ریجاب از توابع شهرستان اسلام آباد، قبرستانی از صدر اسلام با تعداد آرامگاه به سبك چهار طاقی های دوره ساسانی وجود دارد.
در میان این قبور، بنای عظیمی دیده می شود كه در میان اهالی محل به مقبره ابودجانه معروف است و در نزد اهالی از احترام خاصی برخوردار است. این آرامگاه چهار ضلعی است و بر فراز آن گنبدی مخروطی شكل قرار دارد. در جنوب این آرامگاه بنای دیگر شبیه به آن، ولی در ابعاد كوچك تر ساخته شده است و در داخل آن چند سنگ قبر به چشم می خورد. این دو آرامگاه بالا شه سنگ و ملاط گچ ساخته شده و سطوح بیرونی و داخل آنها با ملاط گچ اندود شده است.
ابودجانه یكی از یاران با وفای پیامبر(ص) بود. در جنگ احد هنگامی كه مشركان، نیروهای اسلام را شكست دادند، ابودجانه نیز مانند حضرت علی(ع) در كنار پیامبر باقی ماند و از آن حضرت مردانه دفاع كرد.
