تاریخچه:
این بنا به آب انبار شیخ علی خان معروف است. تاریخ ساخت این بنا با توجه به معماری و فرم هندسی تویزه های آجری بنا كه برگرفته از فرم هندسی پنچ و هفت است، به دورۀ صفویه باز می گردد.در گذشته كتیبه ای با سنگ مرمر بر روی دیوار سمت چپ راهروی آب انبار نصب بوده است كه تاریخ تعمیر بنا را به وسیلۀ « قرامی‌غلام » در سال ۱۱۷۳ه.ق نشان می داده است. كه متن آن به صورت نظم و بنا به گفتۀ معمرین به صورت زیر بوده است:
ز اول بنــا كرده این مقــــام ملقـــب بــــه حاجی علیخان بنـام
به جنت زدانش كند سـر افراز به حـــــق محمــــد رســول‌انـام
خرابی به خیرات رو كرده بـود كه هستند شـاهد بر این خـاص عـام
به تعمیر خاصش قرامی غلام كمـر بست و از لطـف حق شد تمـام
به سالی كه تجدید شد این بنا ز‌هجرت صد و الف و سبعین سه عام
این بنا در محله ای به همین نام در اسدآباد قرار گرفته كه در واقع جایگاه مركز محله ای در مركز شهر گذشتۀ اسدآباد بوده است.
ورودی بنا اتاقكی است در حدود ۳ در ۳.۵ متر می باشد.
تعداد ۲۴ پله چهار‌متری از كف بازار قدیمی تا پای شیری كه محوطه ای چهار ضلعی با طاق ضربی است جهت برداشت آب ایجاد شده است.
بخش اصلی بنا شامل مخزن بزرگی به ابعاد ۲۰ در ۱۲ متر است.
در رابطه با فضای مخزن آب انبار شاید به توان گفت كه به لحاظ بزرگی فضا و گنجایش در بین آب انبارهای تاریخی ایران شاخص می باشد، چراكه مخزن اكثر آب انبارها فضایی استوانه ای شكل است كه گنبدی بر روی پلان دایره دیواره ها این فضا را مسقف می كرده اما در مورد آب انبار شیخ علی خان این فضا، مستطیل شكل ساخته شده و متشكل از ۵ طاق چشمه در هر كدام از طرفین مخزن كه هر كدام مساحتی معادل با ۱۰ مترمربع دارند و ۵ طاق كژاوه ای شكل در وسط كه جمعاً مخزن بزرگی را به وجود آورده به گنجایشی كه ۵۰۰ متر مكعب آب را در خود جای می دهد.
مصالح مورد استفاده از لاشه سنگ و آجر است كه تا ارتفاع زیر طاق در فضای پاشیر و تا ارتفاع ۱.۵ متر در فضای مخزن، سنگ چین می باشد و در باقی جداره ها از آجر با ابعاد ۱۸ در ۱۸ در ۵ سانتی متر استفاده شده است و با ملات آهكی بندها را پر كرده اند. اندود مخزن نیز تا ارتفاع ۲.۷ متر نیز ساروج است آب مورد نیاز مخزن از محل یك رشته انشعاب قنات و آب جاری كه به نام آب ده شهرآب معروف بوده تامین می‌شده است.
