شهر شیراز در قرن اول هجری خارج از قلعه شیراز بنیان گردید. بدلیل پیدایش اسلام و از بین رفتن طبقات اجتماعی و هجوم انبوه روستائیان به شهر های كوچك طی یكی دو قرن اول اسلامی بسیاری از شهر های كوچك كه به صورت قلعه ای مستحكم و فقط برای اداره حكومت بودند رشد نمودند. و از حالت قلعه خارج شدند و برای بعضی از آنها فقط حصار كشیده شد، و قلعه و ارگ درون آن قرار گرفت و به صورت محله در آمد. همینگونه شیراز هم شامل می شود، قلعه ای كه به نام شیران یا شیرازان بود،به منظور اینكه قابل نام شهر باشد به شیراز تغییر كرد.
برطبق این سند وبه استناد روایت نیاكان ما كه گفته اند اجداد ایشان از شیراز به این روستا هجرت كرده اند میتوان گفت آنها نام شیرازان را به ودیعه از قلعه باستانی شیران شیراز گرفته اند
در امتداد جاده ای زیبا و با گذر از روستاهایی سرزنده و شاداب در فاصله هفده كیلومتری شهرستان اردستان روستایی زیبا و سبز به نام شیرازان قرار دارد.شیرازان در لفظ عام به معنای شیرآوران یعنی روستایی دارای احشام فراوان و به تبع دارای محصولات لبنی فراوان میباشد.روستا از سه قسمت عمده به نامهای مهرآباد(دارای زمینهای زراعی و باغات میوه) و شیرازان(خانه های سكنه و باغات میوه) و دشت سرگدار(دارای زمینهای زراعی فراوان و باغات عمدتاً انار)تشكیل شده است.قلعه ای باشكوه گویای اینست كه شیرازن دارای قدمت حداقل ۵۰۰ ساله است كه به گفته ریش سفیدان روستا مركز آبادیهای اطراف بوده است.محصولات روستا شامل انار،آلوچه،زردآلو،قیسی،سیب گلاب،توت سفید،شاه توت و غیره است كه خوشبختانه با همت اهالی و مخصوصاً جوانان روستا در حال اصلاح ساختار كشاورزی و تولید نسل جدیدی از محصولات كشاورزی میباشد.
