بقایای این پل در مسیر كاروان رو تهران – آمل ، نزدیك روستای بایجان و بر كناره رودخانه هراز واقع گردیده و احتمالاً از آثار دوره قاجاریه است. از این پل امروزه تنها بقایای اندكی از دو پایه آن ، بر روی صخره های كناری رودخانه باقی مانده است. با توجه به نقشه فرضی تهیه شده ، این پل دارای یك دهانه به عرض حدود ۱۳ متر بوده و عرض رویه آن با احتساب جان پناه ها حدود ۹۰/۲ متر بوده است. مصالح مورد استفاده ، تخته سنگهای برش خورده و ملات ساروج است.
