بعدازطی كردن حدود ۱۸۰كلیومتر به رابر میرسید .اگر سراغ گنجان را بگیرید.جاده ای را نشانت میدهند كه از بین درختان سربه فلك می گذرد.كه واقعا دل را میبرد بعد از گذشتن از روستاهای ننیز وسیه بونیه و عبور از جاده ای پر پیچ خم از بین باغ ها و درختان گردو .روستای پلكانی و زیبای گنجان چهره نمای میكند.این روستاكه در بین كوههای كه بیشتر سال پوشیده ازبرفند حصار شده است.این روستا مردمانی خون گرمی دارد كه با عشق از روستایشان میگویند.گنجان دارای اب و هوای سردی در زمستان و هوای معتدلی در تابستان است.كه به خاطرهوای دلپذیرش در بهار و عید نوروز پذیرای جمع كثیری از هم وطنانمان است.طبق سرشماری سال۱۳۸۵گنجان دارای۸۰۰نفر جمعیت بوده است.كه ازین تعداد حدود ۵۰ درصدباسواد هستند.وقتی از یك طرف به جمعیت گنجان و از طرف دیگر به تعداد شهدای این روستا نگاه كنی متوجه نقش تاریخی و به سزای این دیار در دوران جنگ تحمیلی میشویم.
تاریخ گنجان:
برابر اظهار بزرگان محل حدودا ۲۰۰سال قبل طایفه های حسینخانی ومیرافضل كه در ننیز زندگی میكردند جهت سركشی از املاك خود به گنجان مهاجرت نموده وسكنی گزیده اند سند محكمی برای قدمت بیشتر وجود ندارد اما كشف ظرفهای سفالی درمرز گیدوا پشتو بالای زمین مرحوم محمد علی درویش وخانه مسلم كربلایی حمیدنشان از سكونت چند صد ساله را دارد —–ضمن اینكه بعد از مدتی ملا قاسم وپسرش درویش خان وفیض الله شمس الدینی به گنجان مهاجرت نمودند طبق اخرین سرشماری ۱۳۸۵جمعیت روستا ۱۴۳۵نفرو۳۵۰ خانوار میباشد طوایف ساكن در گنجان شامل ده نشینها (حسینخانی ..افضلی .میرگنجانی.شمس الدینی و…-)وایل لری(شمس الدینی.زمزم.زبردست و…)میباشدگنجان بیش از ۷۰ شهید را تقدیم وطن نموده وروستای نمونه استان كرمان لقب گرفته است دارای سیستم اقلیمی عالی ومناظر طبیعی وییلاق زیبا میباشد.
