در ۷۰ كیلومتری جنوب سنندج و در ۳۶كیلومتری غرب كامیاران روستایی وجود دارد به نام پشاباد كه دارای ۱۴۰خانوار و حدود ۸۰۰ نفر جمعیت می باشد. بافت روستا مثل تمام روستاهای ایران و كردستان از سنگ و گل می باشد و موقعیت روستا هم بر روی رودخانه ای می باشد كه سرانجام به گاوه رود (گاوه‌رۆ) می ریزد. اكثر زمین های روستا از كوه های سخت می باشد كه برای كشاورزی مناسب نیست. دو كوه بزرگ كه كاملاً روستا را از جهت غرب و شرق محاصره كرده اند از دور نمود پیدا می كنند به اسم «پانایی» (سمت شرق) و «دوڵدێ» (سمت غرب) می باشد. موقعیت روستا و زمین های آن بیشتر برای باغداری و دامپروری مناسب است و مردم روستا در كنار زراعت اندكی كه دارند به كار باغداری و دامپروری مشغول هستند؛ اما كار اصلی آنها باغداری بوده و كار زراعت آن بیشتر به صورت دیم می باشد. محصول مهم آن كه تا حدودی در میان روستاهای اطراف شهرت دارد گردو می باشد و محصولات زراعی آن نیز بیشتر گندم؛ نخود و جو و … می باشد.
بیشتر مردم پشاباد بعد از پایان كار كشاورزی (اوایل تا اواسط پائیز) برای امرار معاش خود به شهرهای بزرگ به امید پیدا كردن كار می روند؛ مانند تهران و تا حدودی سایر كلان شهر های ایران و در چند سال اخیر به كشور همسایه عراق …
پشاباد یه چه معنی است:
معنی و مفهوم روستای پشاباد با توجه به موقعیت آن و ویژگیهای آب و هوای آن می باشد به
یكی از این سه نظر نزدیك تر است:
۱- چون آبهای زیاد در اطراف روستا وجود دارد و اصطلاحاً پراكنده یا پخش می باشد،به پخش آباد (یعنی جایی كه چشمه های آب آن پخش و دور از هم است) نامگذاری شده و به مرور به پشاباد تبدیل شده است.
۲- به دلیل وجود جوی های آب زیاد كه در اطراف این جوی ها گیاهان و درختچه های زیادی سبز می شود و در زبان كردی به این ها پرژه می گویند به پرژآباد-په‌رژاوه و پشاباد(په شاوه) تبدیل شده است.
۳- جایی هم كه در آن ناراحتی بوده در زبان كردی به (په شیوآباد) و به (په شاوه) تبدیل شده است.
