بالاجاده از آبادی های بسیار زیبای دامنه شمالی البرز است كه جنگل های انبوه و سر به فلك كشیده ی جنوبی آن،جلوه خاصی بدان بخشیده.این محل در تقسیمات كشوری از دهستان سدن رستان غربی بخش مركزی شهرستان كردكوی از استان گلستان می باشد و در ۵۴ درجه و ۷ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۴۸ دقیقه عرض شمالی و ارتفاع ۱۶۵ متر از سطح دریا و در حدود ۷ كیلو متری جنوب شرقی كردكوی واقع است. این محل از شمال به روستا های ایلوار،چهارده و النگ،از جنوب تا مرزهای شمالی شهرستان دامغان،از شرق به روستا های خرم آباد(خراب مسجد)و میاندره و از غرب و شمال غربی به شهر كردكوی محدود است.سیمای آن مستطیل شكل است و اضلاع بلند آن واع می باشد. سببش نیز وجود دو رودخانه فصلی شرق و غرب محل است كه مانع توسعه آبادی گردید. در پس از انقلاب،آبادی به طرف شمال و جنوب توسعه پیدا كرده است. در معماری قدیم بالاجاده به علت مجاور بودن با جنگل چوب به كار برده می شده. پوشش ساختمان های قدیمی برای عموم مردم «گالی پوش» و برای متمولین و اعیان، سفال و به ندرت هم حلب بوده است. ساختمان ها همه رو به جنوب است تا هم نور گیر و هم تبه سمت قبله باشند. در گذشته بیشتر ساختمان ها یك طبقه و شماری نیز دو طبقه بوده است. زندكی گذشتگان در این محل به صورت مجتمع بوده و افراد هر طایفه ای در یك مجتمع كه اطراف آن هم چهار دیواری بود به سر می بردند و آنجا به نام همان طایفه نامیده می شد. مانند: اسبو خل Esboxel، مهدیان خل Mahdianxel، قجر خل Qajerxel، بهرام خل Behramxel، یزدی خل Yazdixel و… در چینه و دیوار های قدیمی، سنگ و كاه گل به كار می رفت و عرض دیوار ها از یك متر هم تجاوز می كرد. اما امروزه در پی ساختمان، سنگ، آجر و ملات به كار برده میشود. سقف خانه های دیروزی،سفال و امروزی ایرانیت و حلب است. در مجموع تفاوت زیادی در خانه سازی امروز با گذشته ی آن دیده می شود. خانه ها نسبت به گذشته بلند تر است و به جهت تزیین،داخل خانه را گچ كاری و نمای آن را سنگ كاری می كنند همچنین نورگیر ها بیشتر و بزرگتر شده است.
در قدیم در اطراف بالاجاده خندق حفر می شد.این خندق از شمال شرقی محل یعنی از كنار رودخانه شرقی(محل گذر به سبزه پوش)تا كنار درمانگاه امروزی و از آنجا تا محل مدرسه رادكان حفر شده بود. در محلی كه امروزه حمام پایین محله قرار دارد و نیز كنار دبیرستان رادكان، دو دروازه داشت. كه در آنجا نگهبانی می دادند. حفر خندق و نگهبانی به جهت دفاع در مقابل تهاجمات سواران تركمن بوده است. بالاجاده به سبب مجاورت با جنگل و نزدیكی با دریا و داشتن موقعیت میان كوهی، دارای آب و هوای معتدل است. زمستانی سرد و بارانی و تابستانی ملایم و مطبوع دارد. در زمستان به واسطه ی جریان بادهای شمالی تراكم ابرها در كوهستان بیشتر و در نتیجه مقدار برف و باران افزون تر است.علاوه بر جریان بادهای شمالی،بادهای مدیترانه ای و بادهای محلی و همچنین نزدیكی به دریای خزر بر شرایط اقلیمی منطقه تأثیر می گذارند.در بخش جلگه ای این منطقه چند سالی است یخ بندان به ندرت اتفاق می افتد اما ناحیه ی كوهستانی آن در زمستان ها بندرت خالی از برف است به خصوص قله ی «دكالی dekali و درازنو derazno» پر برف ترین كوه های منطقه تا میانه و گاهی تا اواخر بهار پوشیده از برف است.
میانگین بارندگی mm 707 است و مقدار بارندگی در جلگه حدود mm 500 و در پای دامنه mm 900 می باشد. پراكندگی بارش در تمام فصول سال دیده می شود و البته در بهار بیشتر است.حداقل درجه حرارت ۸ درجه زیر صفر و حداكثر ۴۵ درجه بالای صفر و میزان رطوبت نسبی ۵۵ تا ۶۵ درصد می باشد.
