این اثر در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۴۱۴ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل محمد حسن خان در سه كیلومتری جنوب شهر بابل، بر سر راه قدیم آمل به بابل و بر روی رودخانه بابل احداث شده است. براساس متون تاریخی نزدیك این شهر، پل چوبی وجود داشت كه مسعود غزنوی با لشكریانش به سختی از آن عبور كردند. بعدها به دستور نصیرالدوله شاه غازی پادشاه طبرستان پلی از خشت و آهك به جای این پل بنا شد. در نیمه دوم قرن دوازدهم هجری، محمد حسن خان قاجار، نیای آقامحمدخان با صرف دوازده هزار تومان پل آجری عظیمی بنا كرد كه اكنون نیز به نام او پابرجاست. این پل دارای هشت چشمه است و بدنه آن با طاق‌نماهای بلند كشیده و یك ردیف طاق‌نماهای كوچك آجری تزیین شده است.
این پل تاریخی در اواخر دورهٔ زندیه و اوایل قاجاری بدست والی بارفروش (بابل) “محمد حسنخان”، ( كه برخی او را منصوب به ایل قاجار نیز می‌دانند) به گونه امروزی ساخته شده است، یكی از موارد شاخص این بنا كه به گونه معماری صفوی می‌باشد استفاده از سفیدهٔ تخم مرغ (به گفته برخی زرده تخم مرغ و ساروج) در ساخت آن می‌باشد، این اثر تاریخی۶ متر پهنا و ۱۴۰ متر درازا و دارای ۸ تاق چشمه است كه پهنای ۶ چشمهٔ بزرگتر آن هركدام ۷۵۵ سانتی متر و بلندای این پل تا رودخانه (بابلرورد) ۱۱متر می‌باشد.
